...γνωστό ως «Το Mαύρο Πάσχα», των Ελλήνων της Θράκης
Ένας συνεχής διωγμός που κράτησε 16 σχεδόν χρόνια (1906-1922). Κατά την περίοδο αυτή και με στόχο τον εκτουρκισμό των περιοχών της Θράκης εφαρμόστηκαν τρία πράγματα: βία, βία και βία!
Αρχικά εμπορικοί αποκλεισμοί, μετά βαριά φορολογία και στο τέλος λεηλασίες περιουσιών. Επέβαλαν την υποχρεωτική στράτευση και την καταναγκαστική εργασία, γνωστή ως Τάγματα Εργασίας. Ατιμώσεις ,τρομοκρατία, δολοφονίες, ομαδικές σφαγές που τελικά εξανάγκασαν 232.000 Θρακιώτες, να καταφύγουν στην τότε ελεύθερη Ελλάδα και σε άλλες ελεύθερες χώρες. 96.000 οδηγήθηκαν στα Τάγματα Εργασίας από τους οποίους μετά την λήξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, επέστρεψαν μόνο 50.000 καθώς οι υπόλοιποι πέθαναν από τις κακουχίες, τον υποσιτισμό, τις ασθένειες και φυσικά τα βασανιστήρια.
Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της Γενοκτονίας, τότε ποιος είναι; Ηθελημένη και συστηματική καταστροφή ή αφανισμός μιας ολόκληρης φυλετικής και θρησκευτικής ομάδας. Αυτής των Ελλήνων Θρακών.
Τον Ιούνιο του 2006, στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρακών που έλαβε χώρα στον Διδυμότειχο, αποφασίστηκε να καθιερωθεί η 6η Απριλίου, ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού.
ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ
Δεν ξεχνώ τα όσα όμορφα μου διηγήθηκαν.
Δεν ξεχνώ τα όσα άσχημα δεν μου διηγήθηκαν,
τις αξίες που με πότισαν.
Δεν ξεχνώ πως τα βάσανα και οι διωγμοί τους,
δεν κράτησαν μια ώρα, μια μέρα·
κράτησαν γενιές και γενιές.
Δεν ξεχνώ ότι γέμισαν την ζωή μου με ιστορίες.
Δεν ξεχνώ πως ξεριζώθηκαν από την γη τους.
Δεν ξεχνώ πως άφησαν πίσω το βιος τους,
τα κόκκαλα των προγόνων τους.
Δεν ξεχνώ· αγωνίζομαι για το παρόν
και το μέλλον,
όπως με δίδαξαν.
Να μην εγκαταλείπω με δίδαξαν.
Δήμητρα Παρασχαράκη, εγγόνι προσφύγων...
Γράφει, η Δήμητρα Παρασχαράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ.