Είναι φαίνεται πολύ γλυκιά και βολική η θέση του τιμητή, του κατήγορου, του εισαγγελέα, του πάντα αδικημένου
Λες και το Ευαγγέλιο είπε προφητικά, για τη συγκεκριμένη χώρα, τη συγκεκριμένη εποχή το - «ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω».
Περισσεύει η υποκρισία, πλανάται σε όλα τα επίπεδα της εγχώριας καθημερινότητας, κάθε φορά που ξεσπάει κάποιο σκάνδαλο.
Υποκρισία που εκδηλώνεται είτε με την «άγνοια», είτε με την ανενδοίαστη συμμετοχή «των αναμάρτητων» μοιχών στο λιθοβολισμό της μοιχαλίδας. Υποκρισία:
• Των κυβερνητικών που δείχνουν να «πέφτουν από τα σύννεφα».
• Της αντιπολίτευσης, ειδικά σε όσους κυβέρνησαν και ειδικότερα στους ειδωλολάτρες του πράσινου ήλιου, που παριστάνουν τις μωρές παρθένες που δεν γνωρίζουν – όλα δήθεν άρχισαν μετά από αυτούς.
• Των λοιπών κομμάτων που προστατεύουν τους δικούς τους που συμμετέχουν στο πανηγύρι.
• Των ΜΜΕ που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, χώνοντας μαρκούτσια στο στόμα άσχετων περαστικών που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, για όσα συμβαίνουν που δήθεν δεν γνώριζαν.
• Στους αγρότες που για τον ΟΠΕΚΕΠΕ είτε κάνουν πως δεν ήξεραν τίποτα, είτε ότι δήθεν ήξεραν και τα έλεγαν αλλά δεν εισακούονταν.
(Οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ άκουγαν κι έβλεπαν επί δεκαετίες τα συνθήματα τους στα μπλόκα: «‘Όλα τα κιλά όλα τα λεφτά», διατήρηση της ΚΑΠ, φτηνό ρεύμα και πετρέλαιο για τις γεωτρήσεις, καλύτερες τιμές προϊόντων, φτηνό και άφθονο νερό για πότισμα, έργα στις αγροτικές περιοχές, έγκαιρη εξόφληση, διατήρηση και επέκταση των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων – με πρωτοστάτες, ακραία υποκρισία, τους οπαδούς των κομμάτων που ζητούσαν να αποχωρήσει η χώρα από την ΕΕ. Ούτε οι συνδικαλιστές αγροτοπατέρες, ούτε οι απλοί αγρότες ακούστηκαν να φωνάζουν, να κλείνουν τις εθνικές οδούς, απαιτώντας ελέγχους και κάθαρση στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Τόσα χρόνια τάχα δεν ήξεραν, τώρα έμαθαν και κόπτονται αγανακτισμένοι «αθώοι». Για να μην ξεχνιόμαστε. ήταν δεκάδες χιλιάδες αυτοί που «συνεργάζονταν» παλαιότερα «στο σπορ» με τα εκκοκκιστήρια, τα ελαιοτριβεία κλπ. Όπως και τώρα.
Η κοινωνία βολεύεται να πιστεύει πως φταίνε μόνο οι πολιτικοί και οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι για τις ατασθαλίες και τα σκάνδαλα που μαστίζουν το τόπο.
Οι πολίτες πάντα στο απυρόβλητο.
Καμιά όμως παρανομία, κανένα σκάνδαλο, δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν συνεργάζονταν:
Κλείσιμο• οι πολλές χιλιάδες αγρότες που εισπράττουν τις παράνομες επιδοτήσεις, είτε πληρώνοντας ποσοστό - μίζα- στους υπαλλήλους του ΟΠΕΚΕΠΕ που τις μεθοδεύουν, είτε «εξοφλώντας» με την ψήφο τους τον πολιτικό που μεσολάβησε.
• Οι ασθενείς με τους φαρμακοποιούς, τους γιατρούς και τους υπαλλήλους του ΕΟΠΠΥ για τις παράνομες συνταγογραφήσεις και τις υπεξαιρέσεις της αξίας των φαρμάκων.
• Οι ιδιοκτήτες ακινήτων με τους υπαλλήλους των πολεοδομιών για τις παράνομες οικοδομές και τις υπερβάσεις.
• Οι επιχειρηματίες με τους εφοριακούς για τη φοροδιαφυγή σε όλα τα επίπεδα.
• Οι διερχόμενοι από τα σύνορα έμφορτοι πολίτες με τους τελωνιακούς του Μαυροματίου Θεσπρωτίας , του Πειραιά κλπ.
• Οι καταπατητές με τους δασικούς υπαλλήλους στην οικοπεδοποίηση των δασών.
• Οι εργολάβοι με τις υπηρεσίες, τα υπουργεία, τους Δήμους.
Και άλλα, «ων ουκ έστιν αριθμός».
Είναι σαν τον γάμο, χρειάζονται πάντα δύο. Για το αλισβερίσι εν προκειμένω. Αυτός που δίνει, εγκρίνει, διευκολύνει παράνομα κι αυτός που λαμβάνει χωρίς να δικαιούται. Ισότιμη συμμετοχή, συμφωνημένη μοιρασιά.
Είναι εν τέλει πολύ σοβαρότερο το πρόβλημα απ’ ότι φαίνεται. Ακουμπάει την ηθική υπόσταση πολύ μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Την αντίληψή της για το ηθικό, το δίκαιο, το σωστό. Εκτείνεται και την διατρέχει σε βάθος. Έχει αμβλυνθεί καταφανώς η κοινωνική αντίσταση, ατόνησαν τα ηθικά ανακλαστικά. Επήλθε εθισμός στην ανοχή και τη συμμετοχή στην παρανομία, Μοναδικό πλέον κριτήριο το άμεσο προσωπικό συμφέρον= εν τη παλάμη. Ο μέσος Έλληνας πιστεύει ακράδαντα πως έχει δικαίωμα στη φοροδιαφυγή, και την εισφοροδιαφυγή. Θεωρεί ηθικό καθήκον την εξαπάτηση του Κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δικαιολογεί την συμπεριφορά του δείχνοντας και ξεφωνίζοντας τους άλλους όταν παρανομούν, ξεχνώντας τα δικά του, Μέχρι να έρθει η σειρά του να δείξουν και να ξεφωνίσουν τον ίδιο.
Πολλά και βαθιά τα αίτια, πολλοί και διάφοροι οι υπεύθυνοι του ηθικού εξανδραποδισμού της κοινωνίας, διαχρονικά μετά τη μεταπολίτευση.
Πρώτοι απ’ όλους οι πολιτικοί που δίνουν τον τόνο και διδάσκουν – θα έπρεπε - τις κοινωνίες με το παράδειγμά τους. Δεν είναι άμοιρη ευθύνης η παροιμιακή μέχρι σήμερα φράση του ηγέτη - είδωλου - «είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, όχι όμως και πεντακόσια εκατομμύρια». Ούτε οι κατά καιρούς συλληφθέντες «με τη γίδα στην πλάτη».
Ακολουθούν κατά πόδας η πνευματική, καλλιτεχνική και οικονομική Ελίτ – παραδείγματα προς αποφυγή - που διδάσκουν γκλαμουριά, ηδονισμό, ηθικό ξεπεσμό, «μεγάλη» ζωή.
Ευθύνονται σοβαρά η πεποίθηση της ατιμωρησίας, ο άκοπος ευδαιμονισμός και άλλα πολλά, αρμοδιότητας ειδικών επιστημόνων.
Η πραγματικότητα όμως είναι ορατή, σκληρή, αμείλικτη. Η κοινωνία νοσεί.
Κανένας δεν πιστεύει κ. πρωθυπουργέ ότι όσα σκάνδαλα αποκαλύπτονται είναι δικό σας δημιούργημα. Όλοι γνωρίζουν, ειδικά οι υποκριτές. Στο χέρι σας όμως είναι να αποστομώσετε όσους σας κατηγορούν ότι τα ανέχεσθε και τα υποθάλπετε. Όλα στο φως. Νυστέρι κοφτερό στις παθογένειες που ταλανίζουν τον τόπο δεκαετίες. Μην κάνετε πίσω, μην λογαριάζετε το πολιτικό κόστος, σχέσεις, φιλίες, πρόσωπα. Έχετε κυβερνήσει δύο γεμάτες τετραετίες, αντιμετωπίσατε με επιτυχία τα μεγαλύτερα προβλήματα της τελευταίας 50ετίας, αλλάξατε πολλά. Ας είναι, αν χρειαστεί, το τελευταίο, η κάθαρση της «κόπρου του Αυγείου», η αποκατάσταση της ηθικής τάξης. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται. Το ραντεβού σας είναι πλέον μόνο με την ιστορία.
Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)
