«Ουκ εα με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον». Δε με αφήνει να κοιμηθώ (να ησυχάσω) η νίκη του Μιλτιάδη, έλεγε ο Θεμιστοκλής, ζηλεύοντας τη δόξα του Μιλτιάδη
Ο Θεμιστοκλής βέβαια δεν μιζέριασε, δεν κακολόγησε τη νίκη του Μαραθώνα, δεν έψαξε να βρει ατέλειες, υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματα στη νίκη, όπως έκαναν κάποιοι για το Μετρό της Θεσσαλονίκης. Για να χτυπήσουν τον Κυριάκο που το εγκαινίασε. Ο Θεμιστοκλής προσπάθησε, τότε, να πετύχει ανάλογη νίκη, να αναδειχθεί ισάξιος, να δοξαστεί, δοξάζοντας τη χώρα του.
Άρχισαν οι «γνωστοί και μη εξαιρετέοι» στα social media με το λογότυπο της ταυτότητας του Μετρό, ότι τάχα «δεν τους ικανοποιούσε» αισθητικά και στοίχισε πολλά. Αυτοί που το επέλεξαν απαντάνε πως παραπέμπει – πράγματι - στην ιστορία της πόλης, στην ενδοξότερη μάλιστα περίοδο της Θεσσαλονίκης ως Συμβασιλεύουσας του Βυζαντίου.
Συνέχισαν με τις αρχαιότητες, ειδικά στο Σταθμό Βενιζέλου. «Θυσιάστηκαν οι αρχαιότητες», « αρχαιολογικό έγκλημα» και άλλα ιλαροτραγικά γράφτηκαν κι ακούστηκαν. Υπερασπίζονταν, τάχα. τις θαμμένες αρχαιότητες που ξεθάφτηκαν, αποκαταστάθηκαν και εκτίθεται σε δημόσια, δωρεάν, επισκεψιμότητα η εξέλιξη και η ιστορία της πόλης στο σταθμό Βενιζέλου, μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως. Προτιμούσαν την ιστορία της Θεσσαλονίκης θαμμένη βαθιά κι αθέατη κάτω από τον αστικό ιστό. Το κακό είναι πως παλαιότερα «έπεισαν», αυτοί οι ίδιοι, τον αλήστου μνήμης Γιάννη Μπουτάρη, αγιοποιηθέντα πρόσφατα πρώην δήμαρχο – οι τεθενεώτες δεδικαίονται ακόμα και για τα οικτρά λάθη τους - να συνταχθεί και να συμπορευτεί με το αντιδραστικό, αναχρονιστικό περιθώριο και να καθυστερήσει το Μετρό πάνω από πέντε χρόνια.
Αντέδρασαν επιτιμητικά κι αυτοί που πριν λίγα χρόνια συνέχιζαν τις εργασίες, με ρυθμούς χελώνας, «έτρεχαν» όμως, προεκλογικά, να εγκαινιάσουν ανύπαρκτους σταθμούς, ζωγραφιστούς σε μουσαμάδες.
Άλλοι ανακάλυψαν υποκριτικά «κατασκευαστικές ατέλειες» - έσταζε τάχα η οροφή σε κάποια σημεία, κάποια ασανσέρ δεν λειτούργησαν για λίγο - για να απαξιώσουν το έργο - κόσμημα, μη τολμώντας να το απορρίψουν αυτό καθ’ εαυτό.
Προεξάρχοντες οι γνωστοί των άκρων – δεξιά κι αριστερά – αρνητές και απέναντι σε κάθε έργο προόδου , που έθεσαν σπεκουλάροντας θέμα συνολικού κόστους για να υπαινιχθούν διαφθορά της σημερινής Κυβέρνησης, κρύβοντας την δική τους ευθύνη για τις καθυστερήσεις δεκαετιών που επιβάρυναν το κόστος με τις νόμιμες αναπροσαρμογές των τιμών, τις εκπτώσεις εργολάβων που καταστράφηκαν από τις δικαστικές παρεμβάσεις και διακοπές των εργασιών, τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου έργου που είχε να παρακάμψει τεράστιες δυσκολίες ειδικά λόγω του εδάφους και των αρχαίων. Κρύβουν κυρίως το γεγονός ότι ο διαγωνισμός επιλογής αναδόχου είχε γίνει από προηγούμενες κυβερνήσεις. Για όλα φταίει ο Κυριάκος.
Αντέδρασαν όμως, μη αντέχοντας τα εγκαίνια από Μητσοτάκη, και κάποιοι κολλημένοι στη σκιά του πράσινου ήλιου, χέρι -χέρι με τους εντός των τειχών γνωστούς «υπερπατριώτες».
Από όποια πλευρά πάντως κι αν κοιτάξεις η άρνηση εκφοράς ενός καλού λόγου, πολλώ μάλλον, η μίζερη και μικρόψυχη αντίδραση – για την αντίδραση – και η σπέκουλα για ένα έργο εξόχως λαϊκό, κοινωνικό, εθνικό δείχνει έλλειμα ψυχής, κακομοιριά και μικρότητα. Κόλλημα διαρκείας.
Από κάποιους βέβαια θεομπαίχτες και εμπόρους ιερών και όσιων, θρησκόληπτους, ιδεοληπτικούς δεξιά κι αριστερά, οι αντιδράσεις είναι αναμενόμενες, η λογική τους είναι στείρα, τους ενοχλεί η πρόοδος.
ΚλείσιμοΤο πρόβλημα εστιάζεται ιδιαίτερα σε αυτούς που κυβέρνησαν και ευελπιστούν να κυβερνήσουν. Αυτούς που οφείλουν να απαλλαγούν από σύνδρομα και προκαταλήψεις, να ξεκολλήσουν από τη κακομοιριά, τη μικροψυχία, τη μιζέρια. Θα τα βρουν μπροστά τους.
Αναρωτιέται κανένας, βλέποντας τις αντιδράσεις για το Μετρό της Θεσσαλονίκης πόσο ξίδι και πόσα χωνευτικά θα χρειαστούν οι εξ επαγγέλματος και κατά συνήθεια μικρόψυχοι και μίζεροι, αν τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις και επιστρέψουν στη θέση τους, τα γλυπτά του Παρθενώνα, πρωθυπουργεύοντος Κυριάκου.
