Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ κου ΓΕΩΡΓΑΚΟΥ για την 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ ΑΡΑΧΟΒΑΣ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ

κ. ΙΩΑΝΝΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΥ

10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017, ΔΙΣΤΟΜΟ 

Την σημερινή ημέρα μνήμης και τιμής θα ήθελα να πω δυο λόγια.

Είναι ημέρα μνήμης για όσους έχουν και θέλουν να έχουν μνήμη.

Οφείλουμε όλοι μας να μην ξεχάσουμε αυτούς που χάθηκαν άδικα στα σπίτια, στις αυλές, στα χωράφια τους.

Και το οφείλουμε γιατί δυστυχώς ακόμα και σήμερα υπάρχουν αρνητές της ιστορίας.

Πώς είναι δυνατόν να σβηστεί τόσος πόνος; Σβήνονται τα εγκλήματα; Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας - γιατί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας είναι η Σφαγή του Διστόμου – δεν παραγράφονται. Τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας τιμωρούνται για να μην επαναληφθούν

Η τιμωρία όχι ως μέσο εκδίκησης αλλά ως επιβολή της νομιμότητας και ως αναγνώριση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Αν θέλουμε πραγματικά να χτίσουμε μια Ευρώπη με κοινά ιδανικά και αξίες όπως διατρανώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει πρωτίστως να στηριχτούμε στο παρελθόν και να ξεκαθαρίσουμε τα χρέη μας απέναντι σε αυτό. Σε αυτό δεν χωράνε παραχωρήσεις και υπαινιγμοί.

Σήμερα 10 Ιουνίου 2017, ο ανώτατος Πολιτειακός Άρχοντας της Γερμανίας προσκάλεσε και υποδέχεται τον Έλληνα ομόλογό του, στο Κάσσελ, τιμώντας, μέσω της Τέχνης, τα ιδανικά και τις αξίες του κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού.

Σήμερα, 73 χρόνια μετά την αποφράδα εκείνη ημέρα του 1944, βροντοφωνάζουμε προς το Κάσσελ της τέχνης και της συνεργασίας, πως εδώ, στο Μαρτυρικό Δίστομο, η Δικαιοσύνη παραμένει αδικαίωτη.

Γιατί είναι ξεκάθαρο για εμάς και για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο πως οι νεκροί της Σφαγής του Διστόμου ζητούν δικαίωση.

Μια δικαίωση που είναι ιστορική όχι εκδικητική, δικαίωση στην εκατόμβη των αθώων ψυχών τους. Γι’  αυτή την δικαίωση αγωνιζόμαστε χρόνια τώρα με όπλα μας τα απαράγραπτα δικαιώματα μας και την χαλύβδινη θέληση μας να φτάσουμε ως το τέλος.

Δεν μπορούμε από την μια να καταδικάζουμε θεωρητικά τα φαινόμενα και τις εκφάνσεις του ναζισμού που επανέρχονται και θεριεύουν στην Ευρώπη κι από την άλλη να μην αναγνωρίζουμε έμπρακτα τα εγκλήματα των ναζιστών και να μην αποζημιώνουμε τα θύματα τους.

Έτσι μένουν ανοιχτές «οι τρύπες στο κρανίο του κόσμου» όπως λέει ο ποιητής: Αυτές τις τρύπες στα κρανία των θυμάτων από τα όπλα των ναζιστών που βρίσκονται, εδώ, στο ιερό χώρο του Μαυσωλείου αντικρίζει ο επισκέπτης. Και υπάρχουν εδώ έτσι ανοιχτά αφενός για να δείχνουν την θηριωδία του ναζισμού αφετέρου γιατί έτσι άταφοι ζητούν δικαίωση από τους απογόνους των Σφαγέων τους. Αυτός ο διπλός συμβολισμός μας καθοδηγεί και γιγαντώνει την θέλησή μας να αγωνιστούμε .

Αν, λοιπόν όλοι μας έχουμε ως ιδανικό την Ειρήνη και την Δημοκρατία, ας αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί και ας κάνουμε πράξη τα πολλά ωραία, τα ωραία εκείνα λόγια που ακούμε συνεχώς. Κι ας μην ξεχνάμε πως η «Αντιγόνη» τελικά δικαιώθηκε έστω κι αν πλήρωσε με την ζωή της.