Το υπόμνημα που ανέγνωσε ο κος ΓΕΩΡΓΑΚΟΣ στην Βουλή

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟΥ

  

Συχνά κάποιοι πολίτες άλλων μαρτυρικών πόλεων και χωριών διατυπώνουν ανοικτά το παράπονο ότι όλοι μιλάνε για το Δίστομο και μόνον για το Δίστομο.

Στην πραγματικότητα το Δίστομο πέραν από την «αρνητική πρωτιά» -αυτήν της αντικειμενικής διάστασης της αγριότητας της σφαγής, η οποία είναι σίγουρα από τις αγριότερες και τις μεγαλύτερες που έλαβαν χώρα στην πατρίδα μας, αλλά δυστυχώς όχι η μόνη- κατέχει και μια «θετική πρωτιά»: είναι η πρώτη περίπτωση «παγκοσμίως», όπου για την αποζημίωση των επιζησάντων και των συγγενών των θυμάτων ασκήθηκε αγωγή ενώπιον των δικαστηρίων του τόπου όπου έλαβε χώρα το ειδεχθές αυτό ανθρωπιστικό έγκλημα.

Πολύ σύντομα, το διαδικαστικό ιστορικό έχει ως εξής:

- 24/11/1995 ασκείται από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας ως γενικού εκπροσώπου 258 Διστομιτών, αγωγή αποζημίωσης για την ψυχική οδύνη και την ηθική τους βλάβη από τα γεγονότα της Σφαγής του Διστόμου.

- 30/10/1997 δημοσιεύεται η υπ’ αριθ. 137/1997 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς με την οποία επιδικάζεται ερήμην σε βάρος της  Γερμανίας το ποσό των 7,890,000,000.00 δρχ (23,272,193.69 €)

- 4/5/2000 δημοσιεύεται από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου η υπ’ αριθ. 11/2000 απόφαση με την οποία απορρίπτεται αναίρεση της Γερμανίας κατά της 137/1997 Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς.

- Μετά από αυτήν η απόφαση του Διστόμου (13/1997) είναι τελεσίδικη και αμετάκλητη

- Επιχειρείται κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων της Ο.Δ. Γερμανίας στην Ελλάδα (Γκαίτε, Αρχαιολογικής Σχολής της Γερμανίας).

- Οι Γερμανοί εναντιώνονται στην εκτέλεση της αποφάσεως επικαλούμενοι τη διάταξη 923 του Κ.Πολ.Δ. σύμφωνα με την οποία ο έλληνας Υπουργός Δικαιοσύνης πρέπει να δώσει άδεια για την εκτέλεση αυτή  και ο Άρειος Πάγος αποφαίνεται, επί ανακοπών της Γερμανίας, ότι η άδεια του Υπουργού ήταν νόμιμη και απαραίτητη (ΟλΑΠ 36 και 37/2002)

- Εντωμεταξύ το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, το 2002, επ’ ευκαιρία άλλης υποθέσεως και όχι του Διστόμου εξέδωσε την υπ’ αριθ. 6/2002 απόφασή του με την οποία αναγνώρισε την εποχή εκείνη στη Γερμανία, το προνόμιο της ετεροδικίας. 

- Η απόφαση αυτή ουδόλως επηρεάζει την 137/1997 ΠΠρ Λιβαδειάς, διότι είναι πολύ μεταγενέστερη και δεν την καταλαμβάνει

- Από το 2004 επιχειρείται η εκτέλεση της 137/1997 στην Ιταλία

- Οι Ιταλοί δικαστές –με αλλεπάλληλες αποφάσεις και με την τελευταία  που δημοσιεύτηκε το Μάιο 2011- αναγνωρίζουν την εκτελεστότητα της αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς στην Ιταλία.

- Με πρωτοβουλία της Γερμανίας το ερώτημα του εάν ισχύει το προνόμιο της ετεροδικίας (δικαιοδοτική ασυλία) παραπέμπεται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο αποφαίνεται ότι ισχύει το προνόμιο της ετεροδικίας. Η Ελλάδα παρεμβαίνει ως μη διάδικος και συνεπώς η απόφαση που βγαίνει τον Φεβρουάριο του 2012 δεν την δεσμεύει και συνεπώς η 137/1997 παραμένει ακόμη ισχυρή για την ελληνική έννομη τάξη.

- Τον Οκτώβριο του 2014 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας με σημαντικότατη απόφασή του, βάζει εμπόδιο στη «νίκη» της Γερμανίας.

Η τοπική κοινωνία του Μαρτυρικού Διστόμου αναμένει τις επόμενες κινήσεις της εκτελεστικής εξουσίας, οι οποίες θα πρέπει να είναι α) η επίδοση ρηματικής διακοίνωσης, η οποία θα υποστηριχθεί με σθένος και θα παρακολουθείται ανελλιπώς και β) η χορήγηση παράλληλα ή λίγο αργότερα (σαν μέσο πίεσης) άδειας εκτέλεσης της αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς από τον Υπουργό Δικαιοσύνης

Παράλληλα παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα αποτελέσματα της άσκησης «κοινοβουλευτικής διπλωματίας», η οποία, αν και με πολύ αργό ρυθμό, παράγει σημαντικότατα αποτελέσματα κάνοντας γνωστό το δίκαιο των ελληνικών θυμάτων τόσο μέσα στην ίδια τη Γερμανία, όσο και στον κόσμο ολόκληρο.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ  ΔΙΣΤΟΜΟΥ ΑΡΑΧΩΒΑΣ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΣ