Οι ολίγον παλαιότεροι το θυμούνται – ξεχνιούνται κάτι τέτοια; Το απαστράπτον μυστρί τού, εκ των πρωταιτίων της δικτατορίας, Στυλιανού Παττακού έπαιρνε φωτιά από τις τελετές θεμελίωσης έργων, φιλοτεχνημένων από τη δεσπόζουσα προπαγάνδα. Θιασώτες του καθεστώτος –πολλοί εξ αυτών από το 1974 κι εντεύθεν ανανήψαντες αντιστασιακοί– αλλά και οι «όπου φυσάει ο άνεμος» της εποχής πείθονταν ότι η «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» είχε μετατραπεί σε εργοτάξιο προόδου, ευημερίας (και ασφάλειας...) κωφεύοντας σε όσα μύρια ελεεινά κι επώδυνα σωρεύονταν στον τόπο όπου γεννήθηκε, όπως περηφανευόμαστε, η δημοκρατία.
Τόμοι θα μπορούσαν να γραφτούν για τη διαχρονική, απανταχού, απατηλή λάμψη λόγων και έργων – συγγενής με την, κατά τον μέγα Μπόρχες, παγκόσμια ιστορία της ατιμίας. Η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας βαπτίσθηκε στην κολυμβήθρα της Ιστορίας Μεγάλη διαθέτοντας τα κοσμικά προαπαιτούμενα ένταξής της σε αυτόν τον στενό κύκλο ηγετών· πληθωρική φιγούρα σε θεατά και αθέατα, πρωταγωνίστρια μυστικών και ψεμάτων. Για χάρη της έμεινε στα χρονικά μια εμβληματική, σχετική με τα παραπάνω –επί παντός διδακτική– ιστορία εξαπάτησης.
Ναι, στα χωριά Ποτέμκιν αναφέρομαι.
Τόπος: Κριμαία. Χρόνος: 1787.
Αφορμή: περιοδεία της αυτοκράτειρας.
Κίνητρο: η αγωνία του εκ των εκλεκτών της Αικατερίνης, Γκριγκόρι Ποτέμκιν, να μην περιπέσει στη δυσμένειά της. Ταξικά ευγενής μα και ευφυής, διέταξε να στηθούν, απ’ όπου θα περνούσε το τρένο της, προσόψεις και μόνον σπιτιών, καρικατούρες, ολόκληρα χωριά-βιτρίνες που κάλυψαν τη γύμνια του τοπίου. Ακόμα, ευσταλείς στρατιώτες ντύθηκαν χωρικοί που έλαμπαν από τη χαρά της ζωής υποκλινόμενοι στην αυτοκράτειρα. Η Αικατερίνη έφυγε σίγουρη για το μέλλον του λαού και το δικό της, ενώ ο ερασιτέχνης σκηνοθέτης Ποτέμκιν παρέμεινε και μετά την οφθαλμαπάτη ένας δικός της άνθρωπος.
Η φενάκη των κατά συνθήκη ψευδών απαντάται κατά συρροήν στα ήσσονα και στα μείζονα. Να, στις εθιμοτυπικές φωτογραφίες, όπου ισχυροί κι επιφανείς, χαμογελαστοί, ανταλλάσσουν χειραψίες-φωτοτυπίες με κορδωμένους ζήτουλες, προσφέροντάς τους ένα επικοινωνιακό αντίδωρο. Να, όπως ταβερνάρχες έχουν σαν ταπετσαρία παζλ φωτογραφιών υψηλών επισκεπτών-πελατών προβάλλοντας –οι ταβερνάρχες– την επαγγελματική τους αναγνώριση από υψηλά πρόσωπα. Να, όπως στα εγκαίνια έργων, παραδοσιακά ο ψαλιδοκράτωρ, εν μέσω κλακαδόρων, κόβει την κορδέλα τρυγώντας τη δόξα εκ θεμελίων.
Να, όπως εκεί, στον θεσμικό τόπο της ΔΕΘ. Εκεί που διαπιστεύθηκε η θωρακισμένη οικονομία, εκεί όπου βρέθηκαν πολλά λεφτά, εκεί που πατώντας ένα κουμπί το α λα Σύριζα Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης θα ανάσταινε την Ελλάδα από τον μνημονιακό τάφο της. Εκεί όπου με πακτωλό δεσμευτικών λόγων, που αρδεύονται και από παραταξιακές ερωτήσεις, η Ελλάδα γυρίζει σελίδα – πάντα προς το καλύτερο. Πάνω σε σχέδια Ποτέμκιν
.Έντυπη
http://www.kathimerini.gr/873800/opinion/epikairothta/politikh/potemkin-o-a3eperastos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ.