Γιώργος Δ. Ανδρέου : Εθνικό πρότυπο η «Ξυνίλα»;

Κάποιος να πει, ωμά, στον πρωθυπουργό

Να μην αναλώνεται, να τους αφήσει να βράζουν στο ζουμί τους. Να αλυχτάνε, να ξεφωνίζουν τρελαμένοι, να «βγάζουν» την αγωνία τους. Ξέρουν ότι παίζουν τον Ιούνιο το τελευταίο τους πολιτικό χαρτί, ο δεύτερος επιβιώνει, ο τρίτος «τετέλεσται».

Να ασχολείται μόνο - χρειάζεται περισσότερο - με τη διακυβέρνηση και τη χώρα. Οι πολίτες, η προοδευτική πλειοψηφία της κοινωνίας, βλέπουν, αντιλαμβάνονται, συγκρίνουν, επιλέγουν. Εξακολουθούν να τον στηρίζουν στο τιμόνι.

Να αγνοεί:

- λυσσαλέες αντιδράσεις , ψέματα, μεθοδεύσεις, fake news, μικροπρέπειες, αήθεις και κακοήθεις πολιτικές και προσωπικές επιθέσεις στην Κυβέρνηση, τον ίδιο, την οικογένειά του.

- τους εθισμένους που δοκίμασαν την εξουσία και τους έγινε ανάγκη, συνήθεια, αυτοσκοπός και αντιδρούν στην έλλειψή της αρρωστημένα, ακαταλόγιστα - στερητικό σύνδρομο ανεπίδεκτο αποτοξίνωσης.

- τους «μικρούς» - ελάχιστους – πολιτικά, στο πνεύμα και το ανάστημα, που δεν αντέχουν τη σύγκριση.

- τους ρηχούς, ανόητους, φαιδρούς

- «τις μωρές παρθένες», μέρες που έρχονται, που έχουν μείνει πίσω, «ραθυμούντες», σε ξεπερασμένη νοοτροπία, φρασεολογία, πρακτικές.

- Τις ανίερες συμμαχίες «πρόθυμων» με αυτόκλητους εξωθεσμικούς σωτήρες που αναγορεύουν τα συμφέροντά τους σε εθνικό στόχο και τον πλούτο σε πολιτική δύναμη.

Θα πάρουν, όλοι, σύντομα, μια ακόμα αποστομωτική απάντηση από το υγιές σώμα της κοινωνίας. Αν και δεν πρόκειται να καταλάβουν, ίσως να μην θέλουν, έρμαια των προκαταλήψεων, προσκολλημένοι στην ακινησία.

Το κακό δεν είναι κάποιοι, στα ψηλά - τρόπος του λέγειν γιατί τους λείπει το μεγαλείο - το κακό είναι ότι υπάρχουν ακόμα αρκετοί πολίτες, όλο και λιγοστεύουν βέβαια, που χειροκροτούν και επιδοκιμάζουν την αλητεία, την ανοησία, το έλλειμμα ήθους, τους τραμπουκισμούς και τη βεβήλωση προσώπων και θεσμών.

Προέχει, κ. πρόεδρε, η διακυβέρνηση και η καθημερινή φροντίδα για:

- την εθνική άμυνα, ασφάλεια και ακεραιότητα.

- τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και το δυτικό κόσμο.

- τολμηρές μεταρρυθμίσεις και προσαρμογές στην παγκόσμια πρόοδο και εξέλιξη.

- ασφάλεια και κοινωνική ειρήνη.

- την οικονομία, επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη, αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας.

- Την υγεία, κοινωνική αρωγή και στήριξη των πραγματικά αδύναμων.

την παιδεία και τον πολιτισμό.

Προέχει κυρίως να εκριζωθούν οι παθογένειες στις δομές του κράτους που άφησε στη χώρα ο λαϊκισμός που εξέθρεψε τη ραστώνη, το βόλεμα, την ανομία, τη διαπλοκή.

Έχει πολύ σοβαρότερη δουλειά να κάνει ο πρωθυπουργός, δεν αξίζει τον κόπο να διαθέτει τον πολύτιμο χρόνο του να απαντάει και να συνδιαλέγεται με τους λαϊκιστές, τους θεομπαίχτες, τους αλγολάγνους, την αγυρτεία, την υποκρισία, τους αδίστακτους εκμεταλλευτές του πόνου και των θυμάτων των εθνικών καταστροφών με ψεύτικα δάκρυα, τάχα για τη δημοκρατία και τον ανθρώπινο πόνο. Με αυτούς που εξαντλούν το θεσμικό τους ρόλο στη φθορά και την ανωμαλία, χωρίς θέσεις και προτάσεις στα κρίσιμα θέματα που απασχολούν τους πολίτες.

Όσο οι πολίτες βλέπουν:

- κάποιους να μυξοκλαίνε στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κυνηγώντας εντυπώσεις κι από την άλλη τον πρωθυπουργό στην Αίγυπτο και τον Καναδά να αναζητάει διεθνή στηρίγματα και επενδύσεις.

- την αντιπολίτευση να σκυλεύει νεκρούς με «κατηγορητήρια» και τον πρωθυπουργό στα χωριά και τους κάμπους, στο κέντρο της πραγματικής ζωής, δίπλα στις οικογένειες που έχουν πληγεί.

- την αντιπολίτευση να προκαλεί αντεθνικά «ψηφίσματα» στην Ευρώπη και τον πρωθυπουργό στα συμβούλια να διεκδικεί πόρους για επενδύσεις και διασφάλιση των συμφερόντων των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των επιχειρήσεων, των αδυνάτων.

την αντιπολίτευση να στηρίζει και να προτείνει ως εθνικό πρότυπο τη μικρότητα και την «ξυνίλα» της «δημοκράτισσας» Ακρίτα, κι από την άλλη την οικογένεια, την αρχοντιά και το ήθος της Μαρέβας.

Όσο οι προκομένοι νοικοκυρέοι πολίτες που νοιάζονται για τη χώρα και το μέλλον θα βλέπουν αυτά και την προσπάθεια για το καλύτερο, δε θα έχουν πρόβλημα να επιλέξουν, και στις ευρωεκλογές, το πραγματικό τους συμφέρον. Να επιλέξουν ανάμεσα στην «ξυνίλα» και την παρακμιακή λογική από τη μια και την προσπάθεια, το ήθος, το ανάστημα και την αρχοντιά από την άλλη. Σε τελευταία ανάλυση να επιλέξουν το οικογενειακό, κοινωνικό αλλά και το πολιτικό πρότυπο που θέλουν.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)