Γιώργος Δ. Ανδρέου Η αγωνία του «δεξιού»

 

Μεταφέρω παρακάτω σχεδόν αυτούσιες συγκερασμένες απόψεις φίλων που αυτοπροσδιορίζονται «δεξιοί»

« Είμαι πολύ προβληματισμένος για την ψήφο στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Νοιώθω πως η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μου. Άλλα περίμενα κι άλλα ήρθαν. Βλέπω:

Κυβέρνηση Πασόκων, νοιώθω ξένο σώμα στην παράταξη που στηρίζω δεκαετίες.

Δυσκολία επιβολής της τάξης στα πανεπιστήμια και τους φοιτητές, περιορισμού της ασυδοσίας των εργατοπατέρων, εμπέδωση αίσθησης ασφάλειας, περιορισμό της εγκληματικότητας.

Ενασχόληση με θέματα, όπως ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, που με βρίσκουν κάθετα αντίθετο, θίγουν τον κώδικα των αξιών μου.

Αναποτελεσματικές προσπάθειες καταπολέμησης του πληθωρισμού και της ακρίβειας που ροκανίζει το εισόδημά μου.

Υπεροψία στη διαχείριση της εξουσίας από κάποιους αξιωματούχους.

Προσανατολίζομαι να στείλω, με την ευκαιρία των ευρωεκλογών, προειδοποιητικό μήνυμα, μήπως αλλάξει κάτι, προβληματίζομαι όμως με ποιο τρόπο. Μια σκέψη είναι να απέχω, να μην πάω να ψηφίσω, να λείψει η ψήφος μου από το ποσοστό της κυβερνητικής παράταξης. Να ταρακουνηθεί. Ακούω ότι στην Ευρώπη μιλάνε για άνοδο της δεξιάς και της ακροδεξιάς που έχει ανατρέψει τον μέχρι πρότινος συσχετισμό με την κεντροαριστερά. Μήπως, σκέφτομαι, να έκανα κι εγώ το μήνυμα πιο δυνατό, να ψήφιζα κάποιο από τα «δεξιά» κόμματα που θα κατέβουν στις εκλογές. Ούτως ή άλλως, είναι πιο κοντά στην πολιτική μου λογική, δεξιός και πατριώτης από τα γεννοφάσκια μου.

Προβληματίζομαι όμως βλέποντας:

Τη διεθνή κατάσταση, σε παγκόσμιο επίπεδο. Πόλεμος διαρκείας στην Ουκρανία που δημιούργησε και συντηρεί ενεργειακή και οικονομική κρίση και τώρα ανάφλεξη με ανεξέλεγκτη εξέλιξη στη Μέση Ανατολή, πιο κοντά μας, με ακόμα πιο σοβαρές συνέπειες, αν επεκταθεί, για τη χώρα μας, τον τουρισμό, το πετρέλαιο, την οικονομία. Η πατρίδα χρειάζεται, όσο ποτέ άλλοτε, στιβαρή διακυβέρνηση, αποφασιστικότητα, ηγεσία με διεθνές κύρος.

Τις ανεπαρκείς έως ακατάλληλες εναλλακτικές κυβερνητικές προτάσεις της αντιπολίτευσης - ηγεσία, στελέχη, ιδεολογία, πρόγραμμα και προτάσεις διακυβέρνησης. Συγκρίνω αναπόφευκτα κυβέρνηση και αντιπολίτευση και βλέπω τεράστια διαφορά.

Τον κίνδυνο η ψήφος διαμαρτυρίας μου, είτε με αποχή είτε σε κάποιο δεξιό κόμμα , να προσμετρηθεί, ως επιτυχία, στους μονομάχους της δεύτερης και τρίτης θέσης που θα ξεσαλώσουν και θα δημιουργούν διαρκώς πολιτική ένταση ζητώντας ανατροπή της Κυβέρνησης και εκλογές- το τελευταίο που θα ήθελα αυτή την ώρα.

Την ίδια ώρα με ενοχλούν και εκνευρίζουν :

Η συνειδητή προσπάθεια φθοράς της κυβέρνησης με ψέματα και σπέκουλα, με τη συντήρηση θεμάτων, όπως η παρακολούθηση του Ανδρουλάκη από την ΚΥΠ και η συνωμοσιολογία για συγκάλυψη - καπηλεία των νεκρών - του ατυχήματος των Τεμπών. Ιδιαίτερα από αυτούς που έκρυβαν τους νεκρούς στο Μάτι, τη Μάνδρα, τη Μαρφίν.

Η αδίστακτη συμπόρευση της αντιπολίτευσης, στο βωμό της εξουσίας, με οικονομικά και μιντιακά «συμφέροντα» κατά της κυβέρνησης.

Η εν μια νυκτί «αριστεροποίηση» - με εμβάπτιση στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ – και ο ψευτογκλαμουρίστικος λαϊκισμός του αμερικανόφερτου και αμερικανοτραφή Κασελάκη. Η μετριότητα και ο παλαιοκομματισμός του Ανδρουλάκη. Η

αμετροέπεια, η αγένεια και το θράσος της Ζωής. Όχι πως θα τους ψήφιζα ποτέ, αλλά σκέφτομαι πως θα ξεφύγουν τελείως βλέποντας δυσμενές για την κυβερνητική παράταξη αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών.

Νοιώθω πιο κοντά στο Βελόπουλο που λέει ότι είναι δεξιός. Με ενοχλεί όμως η συνομωσιολογία και ο από δεξιά λαϊκισμός του που κάνει το χριστιανό και εμπορεύεται επιστολές του Ιησού και πατριωτισμό - θεομπαίχτης και πατριδοκάπηλος - για να πείσει τους αφελείς και θρησκόληπτους. Τελευταία μου φαίνεται και ανεύθυνος ψεύτης τάζοντας σύνταξη 3-4.000 ευρώ. Τα λεγόμενά του μυρίζουν επικίνδυνο άτομο, που προσπαθεί να με κοροϊδέψει.

Οι άλλοι, πιο δεξιά, ειδικά οι «συγκαλυμμένοι» τραμπούκοι Χρυσαυγίτες και οι πραματευτάδες της Ορθοδοξίας και της πίστης, είναι λαϊκίστικος αναχρονισμός για την φιλελεύθερη λογική μου.

Από την άλλη, βλέπω πως γίνονται αρκετά θετικά, οικονομική ανάπτυξη, μείωση της ανεργίας σε βαθμό να λείπουν εργαζόμενοι για τη γη, τον τουρισμό, τις επιχειρήσεις, οι μισθοί, στην πραγματική ζωή και την αγορά, έχουν ανέβει πολύ περισσότερο απ’ ότι στα χαρτιά και τις ανακοινώσεις για τον κατώτερο μισθό, γίνονται επενδύσεις, ο πρωθυπουργός και η χώρα έχουν διεθνές κύρος, οι σχέσεις με την Τουρκία και η ασφάλεια της χώρας είναι σε καλό επίπεδο, οι μεταναστευτικές ροές είναι ελεγχόμενες, γίνονται σημαντικές και τολμηρές μεταρρυθμίσεις προς το καλύτερο, όπως τα ξένα πανεπιστήμια, ο ψηφιακός μετασχηματισμός, η απλοποίηση των σχέσεων με το δημόσιο.

Όπως φαίνεται ως τις ευρωεκλογές, δύο σχεδόν μήνες, θα πορευτώ με σκεπτικισμό, προβληματισμό, αγωνία και άγχος μήπως με τις επιλογές μου κάνω εν τέλει κακό στη χώρα και την οικογένειά μου».