Γιώργος Δ. Ανδρέου : Κεκράκτες και σπεκουλαδόροι

Η εικόνα στη Βουλή στη συζήτηση για τα Τέμπη, με «σοβαρούς» - υποτίθεται - ανθρώπους να υιοθετούν ασμένως και ανεπιφύλακτα τη φαύλη λογική και επιχειρηματολογία του θεομπαίχτη έμπορου των επιστολών του Ιησού, ήταν από θλιβερή έως τραγική

Μωραίνει κύριος... Ή έχουν χάσει επαφή με την κοινωνία και δεν έχουν καταλάβει γιατί εισπράττουν τόσα χαστούκια ή αρκούνται στην μιζέρια της στοιχειώδους πολιτικής επιβίωσης.

Πρώτοι οι αρχηγοί (και εκπρόσωποι) των, υποτίθεται, μεγάλων κομμάτων που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν τη χώρα. Προφανώς δεν αντιλαμβάνονται πως η ανυπαρξία σοβαρής επιχειρηματολογίας, συγκροτημένης και ξεκάθαρης κυβερνητικής πρότασης και η εμφανής ανικανότητα, δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από κραυγές, σπέκουλα, ψέματα, συνωμοσιολογία και ακραίες διχαστικές και λαϊκίστικες τοποθετήσεις. Η «γύμνια του βασιλιά» είναι ορατή σε όλους, δεν χρειάζεται να την ξεφωνίσει κάποιο «παιδάκι». Η διεκδίκηση της δεύτερης, κοινοβουλευτικά «προνομιακής», θέσης, δεν νομιμοποιεί τον κατήφορο στην αθλιότητα.

Οι κορώνες του κ. Ανδρουλάκη, που πασχίζει να σώσει «ο,τιδήποτε σώζεται» από την διαφαινόμενη εκλογική συρρίκνωση της παράταξης που είχε την ατυχή έμπνευση να τον επιλέξει για αρχηγό, είναι συνεπής στην ανεπαρκή παλαιοκομματική αρχηγική του διαδρομή («εκ στόματος κόρακος εξελεύσεται κρα» λέει σοφά ο λαός).

Ο «σοβαρός», λένε κάποιοι, κ. Φάμελλος, πάσχισε να συναγωνιστεί σε λαϊκισμό και σπέκουλα τους λοιπούς. Εξετάσεις στο νέο αρχηγό, στα χνάρια του παλαιού. Αν και ειδικά η παράταξη που εκπροσωπεί «δεν δικαιούται δια να ομιλεί», όπως έλεγε ο αείμνηστος Μένιος, προπάτορας και ιδεολογικός μέντορας πολλών στο Σύριζα. Όφειλε να αναλογιστεί την εικόνα του κόμματός του μετά την εκατόμβη των νεκρών στο Μάτι και τη Μάνδρα και να σιωπήσει. Το πολιτικό ήθος και τη συμπεριφορά του τότε αρχηγού και των «συντρόφων» του υπουργών Σπίρτζη και Τόσκα, αλλά και της κ. Δούρου, προβεβλημένου στελέχους της παράταξής του και να σκύψει το κεφάλι από ντροπή, αντί να παριστάνει τον τιμητή στο Κοινοβούλιο, βάλλοντας με ανοίκειες εκφράσεις κατά του τότε Υπουργού, όποια ευθύνη και να του αποδοθεί, και του πρωθυπουργού. Αυτοί τουλάχιστον είχαν το ηθικό ανάστημα ο πρώτος να παραιτηθεί, αναλαμβάνοντας την πολιτική ευθύνη και ο δεύτερος να ζητήσει, εκπροσωπώντας το κράτος, δημόσια συγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων. Να αναλογισθεί, για να μην ξεχνιόμαστε, τη συμπεριφορά του κόμματός του σε ανάλογες συζητήσεις για τους νεκρούς της Μαρφίν και κυρίως για τα δεκάδες θύματα της εγχώριας τρομοκρατίας την οποία πολλοί «σύντροφοί» του ένοιωσαν την ανάγκη να υπερασπιστούν.

Από κοντά στη σπέκουλα και ο κ. Κουτσούμπας, κομπάρσος κι αυτός των θεομπαιχτών - μαθημένοι οι ορθόδοξοι κομμουνιστές στο «προσκύνημα μαυσωλείων».

Δεν ξένισε η κα Κωνσταντοπούλου, είναι συνηθισμένοι οι πολίτες στη «λογική», την εικόνα και την προβλέψιμη πλέον συμπεριφορά της. Τουλάχιστον αυτή υπερασπιζόταν πελάτες.

Τι άλλο, εκτός από λαϊκισμό, εκ δεξιών, μπορεί να περιμένει η υγιής κοινωνία της πραγματικής ζωής από όσους ως πολιτική ιδεολογία «κάνουν το μεγάλο σταυρό», όπως έλεγε ο παππούς μου.

Αποτέλεσμα. Αντί για τον τάχα σεβασμό στη μνήμη των δεκάδων νέων ανθρώπων που έχασαν άδικα τη ζωή τους, ασέβησαν υιοθετώντας στο Κοινοβούλιο την πολιτική σπέκουλα, το συναγωνισμό σε κραυγές, υποκριτικά δάκρυα και νομική μπουρδολογία.

Ακούστηκαν διάφορα:

-για συγκάλυψη με «απόκρυψη» του δήθεν παράνομου φορτίου του εμπορικού τραίνου, με το «μπάζωμα» του περιβάλλοντος χώρου, που εν τέλει ήταν χαλικόστρωση στο σημείο που εκτροχιάστηκαν τα βαγόνια του επιβατηγού τραίνου για να διευκολυνθεί η ανακάλυψη και ανάσυρση των θυμάτων, καμιά σχέση και σε απόσταση από το φορτηγό τραίνο.

-για δήθεν καταλογισμό ποινικής ευθύνης στον Υπουργό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που, αντίθετα, τον εγκαλεί γιατί δεν κήρυξε έκπτωτο τον εργολάβο της επίμαχης εργολαβίας και επέλεξε την έστω κουτσά στραβά συνέχιση και ολοκλήρωση του έργου, ενώ αν τον είχε κηρύξει έκπτωτο η καθυστέρηση ολοκλήρωσης θα έφτανε τα 5 χρόνια.

-Ζήτησαν, σπεκουλάροντας, προανακριτική επιτροπή και παραίτηση από την ασυλία, άκαιρα και χωρίς την προβλεπόμενη διαδικασία, αποκρύπτοντας πως τα θέματα αυτά θα έρθουν στη Βουλή, αν, μετά από την ολοκλήρωση της έρευνας της δικαιοσύνης, προκύψουν ευθύνες πολιτικών προσώπων. Η δικαιοσύνη, σημειωτέο, ερευνά το θέμα με σοβαρότητα και πρωτοφανή για τα δεδομένα της χώρας ταχύτητα (εκτιμάται ότι η δίκη θα αρχίζει αυτό το καλοκαίρι, σε λιγότερο από 1, 5 χρόνο από το ατύχημα, ενώ η δίκη για το Μάτι άρχισε μετά από 5,5 χρόνια).

Η συγκεκριμένη εν τέλει συζήτηση στο Κοινοβούλιο ήταν χρήσιμη. Ανέδειξε για μια ακόμα φορά, την ανευθυνότητα, την ανεπάρκεια και την έλλειψη σοβαρότητας πολλών και θύμισε στους εχέφρονες πολίτες, για να μην ξεχνάνε:

-Το ανάστημα των «σωτήρων» που προσπαθούν να τους πείσουν να τους επαναφέρουν στην εξουσία για να τους «σώσουν» μια ακόμα φορά.

-Το εφιαλτικό πρόσωπο του διχασμού, του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας.

-Τις δυνάμεις της συντήρησης, της ακινησίας, της οπισθοδρόμησης.

-Τους αμετανόητους εραστές και νοσταλγούς της εξουσίας.

Θύμισε στους πολίτες πως επίκεινται ευρωεκλογές και, ειδικά στην Ευρωπαϊκή Βουλή, πρέπει να στείλουν παρατάξεις και σοβαρούς και υπεύθυνους ανθρώπους που μπορούν να αποφασίζουν νηφάλια, ενωτικά, αληθώς εθνικά. Κεκράκτες και σπεκουλαδόροι δεν έχουν θέση σε κανένα κοινοβούλιο. Είναι, εκτός των άλλων, και θέμα αισθητικής, εικόνας και κύρους της χώρας.

*O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)