«Φόρος τιμής στον γιατρό, Ιάκωβο Λαρυέα[1] Οντόϊ
“ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ, Α’ ΕΠΙΣΤΟΛΉ, ΚΕΦ. 4: 13-18
Αλλά δεν θέλουμε να είσαι ανενημέρωτος αδερφέ για αυτούς που κοιμούνται και να μην θρηνήσεις όπως κάνουν αυτοί που δεν έχουν ελπίδα.”
Σε αυτού του είδους τις στιγμές, όταν νιώθουμε τέτοιο πόνο καρδιάς, τέτοιο ψυχικό άλγος, τέτοια θλίψη και τέτοια απώλεια, η Βίβλος μας προσφέρει τόση ανακούφιση, ενθάρρυνση και νίκη. Φαίνεται ότι γράφοντας προς τους Θεσσαλονικείς, ο Παύλος γνώριζε πιστούς που έχασαν πρόσφατα αγαπημένα τους πρόσωπα. Σε αυτούς που πονούν και θρηνούν, τους προσφέρει λόγο να ελπίζουν.
Γιατρέ, όπως στοργικά σε αποκαλούσαμε. Δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να εκφράσουν το πώς αισθανόμαστε σχετικά με την ξαφνική σου αναχώρηση. Είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που γνωρίζουμε πως θα γίνουν κάποια μέρα αλλά τρέμουμε την μέρα που θα γίνουν πραγματικότητα. Υπήρξες πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, εδώ στην Ελλάδα, με το να είσαι πάντα παρών για μας και να παρέχεις ιατρική περίθαλψη και συμβουλές, σε όποιον συμπατριώτη μας από την Γκάνα, το είχε ανάγκη. Για όλους μας υπήρξες ο οικογενειακός μας γιατρός, χωρίς οικονομικές απαιτήσεις.
Αντιμετώπιζες τους ασθενείς σου και όποιον ερχόταν σε επαφή μαζί σου, με αγάπη, σεβασμό και αξιοπρέπεια, ανεξάρτητα από την φυλή ή το χρώμα του. Αγαπούσες την δουλειά σου και αφιέρωσες την ζωή σου σ’ αυτή.
Η ταπεινοφροσύνη σου ήταν πέρα από κάθε περιγραφή, η γενναιοδωρία σου απέναντι σε όλους και στον καθένα, ποτέ δευτερεύουσα, σε κανέναν. Η εντιμότητά σου εντυπωσιακή, το ΝΑΙ σου ήταν πάντα ΝΑΙ και το ΟΧΙ σου πάντα ΟΧΙ. Γιατρέ ήσουν ένας εξαιρετικός κύριος.
Είμαστε ευγνώμονες στον Θεό για την ζωή σου και τον ευχαριστούμε για το χάρισμα που σου έδωσε, να μπορείς να υπηρετείς την ανθρωπότητα, μέχρι την τελευταία σου πνοή. Πάνω απ’ όλα σε ευχαριστούμε που ήσουν ο καλύτερος αδερφός για την κοινότητα της Γκάνας στην Ελλάδα, πάντα έτοιμος όταν σε καλούσαμε , να ακούσεις τα προβλήματα υγείας μας και να προσπαθείς σκληρά να τα λύσεις, κάνοντας το καλύτερο δυνατό που μπορούσες.
Θα μας λείψεις πολύ αλλά επαναπαυόμαστε από το γεγονός πως αυτός ο χωρισμός είναι μόνο προσωρινός και παρότι οι δρόμοι μας δεν θα διασταυρωθούν ξανά σε αυτή τη Γη, μας ενθαρρύνει το γεγονός πως αυτός ο χωρισμός είναι μόνο προσωρινός, γιατί γνωρίζουμε πως θα συναντηθούμε ξανά μαζί σου, υπό την σκέπη του Ουράνιου Πατέρα μας.
Ο Κύριος δίνει και ο Κύριος παίρνει.
Αναπαύσου γιατρέ και αναπαύσου σε τέλεια ειρήνη στην αγκαλιά του Δημιουργού μας, του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Αμήν».
Επικήδειος που εκφωνήθηκε στην εξόδιο ακολουθία του Ιάκωβου Οντόϊ από τον Πρόξενο της Γκάνας στην Ελλάδα, Νίκολας Ταμ.
Μετάφραση και απόδοση στα Ελληνικά: Δήμητρα Παρασχαράκη.
Ειχα ακουσει πολλα για τον γιατρο. Δυστυχως ποτε δεν τον γνωρισα.
ΑπάντησηΔιαγραφή