Από τον Κοσκωτά ως τον Μαρινάκη...

Μια μπλεγμένη και... πονεμένη ιστορία. Η «διελκυστίνδα» μεταξύ των προέδρων του Ολυμπιακού και της Δικαιοσύνης ταλαιπωρεί τους ίδιους, τον σύλλογο και τον κόσμο του επί σχεδόν τρεις δεκαετίες. Το SDNA ανοίγει τον φάκελο. 

Μια κολόνια που κρατάει επί σχεδόν τρεις «γεμάτες» δεκαετίες θα περίμενε κανείς να έχει ξεθυμάνει. Μια σχέση που περνάει από χίλια μύρια κύματα στο ίδιο διάστημα, θα περίμενε κανείς να έχει κουράσει. Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται επί σχεδόν 30 χρόνια, λογικά θα έπρεπε ή να έχει διδάξει ή να επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Στη ζωή υπάρχουν σταθερές. Οι οποίες αντίστοιχα βρίσκουν απόλυτη εφαρμογή και στις «μικρογραφίες» αυτής. Τον αθλητισμό. Το ποδόσφαιρο. Και οι εξαιρέσεις σε αυτές τις σταθερές -προφανώς- έχουν την τάση να τις επιβεβαιώνουν. Σε αυτή την ιστορία, ωστόσο, οι κανόνες και οι εξαιρέσεις είναι δυσδιάκριτες. Όπως και οι αφορμές με τις αιτίες. Κάτι σαν το πρόβλημα με την κότα και το αυγό. 

Πότε ξεκινούν τα προβλήματα; την στιγμή που κάποιος αποφασίζει να αναλάβει έναν τεράστιο σε δυναμική σύλλογο που κουβαλάει πίσω του ιστορία και εκατομμύρια κόσμου; Ή τον αναλαμβάνει ακριβώς για να αρχίσει να τα λύνει; Ούτε θα μάθουμε ποτέ, ούτε θα μπορέσει κανείς να το αποδείξει.

Ωστόσο, τα γεγονότα παραμένουν. Επί 30 χρόνια, οι άνθρωποι που έχουν αποτελέσει το κεφάλι του Ολυμπιακού, τον διοικητικό του ηγέτη, είτε με τον ένα, είτε με τον άλλο τρόπο, έχουν αντιμετωπίσει τεράστια μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη. Και κανείς από τους επόμενους δεν έδειξε να μαθαίνει από τους προηγούμενους. Ή μήπως όχι; Ακόμη και για αυτό, τα κίνητρα που οδηγούν έναν σοβαρό και επιτυχημένο επιχειρηματία να ρισκάρει την επαγγελματική και προσωπική του ζωή μπλέκοντας σε -τουλάχιστον- σκιώδη μονοπάτια, δύσκολα εντοπίζονται έστω και κατά προσέγγιση. 

Η συγκεκριμένη ιστορία όμως, ακόμη, δεν έχει ξεθυμάνει. Δεν έχει κουράσει, αφού οι «τυφλοί» υποστηρικτές συνεχίζουν να βάζουν πλάτη σωρηδόν, προκειμένου να στηρίξουν όχι τον σύλλογο που αγαπούν αλλά ανθρώπους με ετήσιο εισόδημα που θα χρειάζονταν περίπου 500 ζωές για να το φτάσουν οι ίδιοι. Χωρίς ερωτήσεις. Χωρίς αμφισβήτηση. Χωρίς κριτική. Χωρίς πως και γιατί. Όπως επίσης η συγκεκριμένη ιστορία μάλλον ελάχιστους έχει διδάξει -μια απόλυτη μειοψηφία. Οι υπόλοιποι, ακόμη χρησιμοποιούν την ίδια κασέτα που χρησιμοποιούσαν όταν «οι μεγαλοεκδότες έκαναν πόλεμο στον Κοσκωτά για να πλήξουν τον Ολυμπιακό». Μια ζωή μετά, αδυνατούν ακόμη να συνδέσουν και τις πιο κοντινές κουκκίδες. 

Η Ιστορία μέχρι τώρα είχε χαϊδέψει τον Ολυμπιακό με το πιο απαλό άγγιγμά της. Του είχε φερθεί με το «σεις» και με το «σας». Ένας τεράστιος σύλλογος με τεράστια επιτεύγματα σε όλα τα σπορ, ο οποίος βγήκε αλώβητος από τα χρόνια της απόλυτης παρακμής και με έναν πυρήνα φιλάθλων που έζησε στο πετσί του την απαξίωση. Το παλιό γνωμικό υποστηρίζει ότι «όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει». Το ερώτημα που ανακύπτει πλέον είναι πότε θα εμφανιστεί η εξαίρεση και η Ιστορία θα επαναληφθεί ως φάρσα.

• Υπενθυμίζεται και τονίζεται ότι για όλα τα πρόσωπα και σχετικά με τις υποθέσεις τους για τις οποίες δεν έχει υπάρξει τελεσίδικη και καταδικαστική απόφαση της Δικαιοσύνης μετά τις διώξεις που τους έχουν ασκηθεί, αναγνωρίζεται το δικαίωμα-τεκμήριο της αθωότητας μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Αρχής γενομένης από το Σκάνδαλο Κοσκωτά στα τέλη της δεκαετίας του '80 και μέχρι τους περιοριστικούς όρους που επιβλήθηκαν στον Βαγγέλη Μαρινάκη, το SDNA θυμίζει όλες τις περιπτώσεις που οι πρόεδροι του Ολυμπιακού βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη. Άλλες φορές εξαιτίας των επιχειρηματικών ή άλλων δραστηριοτήτων κι άλλες λόγω του ποδοσφαίρου... 

Ακολουθούν μια προς μια τις υποθέσεις,...
τις κατηγορίες που παρέμειναν αλλά και αυτές που κατέρρευσαν. 

Γ. ΚΟΣΚΩΤΑΣ

Σκάνδαλο με ονοματεπώνυμο

Το «σκάνδαλο Κοσκωτά» αποτέλεσε το μεγαλύτερο πολιτικοοικονομικό σκάνδαλο στη σύγχρονη Ελλάδα, το οποίο ξέσπασε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας για πολλά χρόνια. Πέρα από τις ποινικές, οικονομικές και πολιτικές συνέπειες που είχε για όλους τους εμπλεκόμενους, ουσιαστικά έπαιξε και το ρόλο του πρώτου ξεκάθαρου παραδείγματος που παρουσιάστηκε στην ελληνική κοινωνία αναφορικά με τις προσπάθειες των μεγάλων δυνάμεων του τόπου, πολιτικών ή οικονομικών, για τον μαζικό και συστηματικό έλεγχο των ΜΜΕ και του τραπεζικού συστήματος. 

Κεντρικό πρόσωπο στην υπόθεση αποτέλεσε ο επιχειρηματίας Γιώργος Κοσκωτάς, ο οποίος είχε ήδη γίνει γνωστός με την απόκτηση των μετοχών του Ολυμπιακού (1987)από τη διοίκηση του Σταύρου Νταϊφά, την αγορά του πλειοψηφικού μετοχών της τράπεζας Κρήτης (1984) αλλά και του εκδοτικού οργανισμού «Γραμμή Α.Ε.» (1982) από τον Παύλο Μπακογιάννη. Ταυτόχρονα, ενεπλάκησαν και τα ονόματα κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και ο πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος μετέπειτα απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες αλλά και οι πρώην υπουργοί και υφυπουργοί Δημήτρης Τσοβόλας, Μένιος Κουτσόγιωργας, Γιώργος Πέτσος και Παναγιώτης Ρουμελιώτης.

Όσο πιο ψηλά, τόσο μεγαλύτερη η πτώση

Ήδη, το 1988, λίγο πριν το σκάνδαλο ξεσπάσει, οι καταθέσεις στην Τράπεζα Κρήτης είχαν φτάσει τα δεκάδες δις ευρώ -μεγάλο μέρος αυτών κεφάλαια των ΔΕΚΟ- και ο Γιώργος Κοσκωτάς ήταν αυτός που «έκοβε και έραβε» σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, έχοντας πλέον άμεση συνεργασία με την κυβέρνηση και τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα η «Γραμμή Α.Ε.» είχε εξελιχθεί στον απόλυτο κολοσσό των media εξαγοράζοντας εφημερίδες και έντυπα αντίπαλων συμφερόντων. Αυτή ακριβώς η ανεξέλεγκτη πλέον σχέση πολιτικής, ΜΜΕ και τραπεζικού συστήματος, όλα έχοντας ως επίκεντρο έναν άνθρωπο, ήταν και αυτή που οδήγησε στην αρχή του τέλους της αυτοκρατορίας του Κοσκωτά. 

Μέσα στο 1987, ήρθαν και οι πρώτες καταγγελίες, μέσω των αντίπαλων εκδοτών των μεγάλων ΜΜΕ της χώρας, οι οποίοι αποφάσισαν να στρέψουν τα φώτα της δημοσιότητας στο παρελθόν του τότε ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού και τις οικονομικές συναλλαγές του στα πρώτα χρόνια της δραστηριοποίησής του. 

Τέλος

Οι αποκαλύψεις του Τύπου διαδέχονταν η μία την άλλη, όπως και οι επερωτήσεις στη Βουλή. Παρά την αρχική, ολοκληρωτικά ουδέτερη στάση που κράτησε η κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη ανέλαβε τελικά δράση. Τον Ιούλιο του 1988 διατάσσεται από τον εισαγγελέα εφετών, Δημήτρη Τσεβά, έλεγχος στην Τράπεζα Κρήτης. Το αποτέλεσμα αυτού αποτέλεσε την «ταφόπλακα» της αυτοκρατορίας Κοσκωτά. 

Αποκαλύπτεται ότι ο πιο ισχυρός άνδρας της χώρας είχε υπεξαιρέσει από την Τράπεζα Κρήτης το ποσό των 33,5 δις δραχμών, με την παράνομη δράση του να ξεκινά από την εποχή που ήταν ακόμη υπάλληλος της εταιρείας καθώς από το 1979 και σε ηλικία μόλις 25 ετών κατείχε ήδη τη θέση του Διευθυντή Συναλλάγματος. Όπως αποδείχθηκε, τα τεράστια κεφάλαια που εξασφάλιζε από τις παράνομες δραστηριότητές του, ήταν αυτά που τροφοδοτούσαν αντίστοιχα τις επιχειρήσεις του, μεταξύ των οποίων και ο Ολυμπιακός, ενώ τεράστια ποσά είχαν δαπανηθεί και σε δωροδοκίες προκειμένου να συνεχίζεται χωρίς έλεγχο η δράση του σε όλα τα επίπεδα.

Απόηχος

Αφού πια η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της, ο Κοσκωτάς παραδίδει έναν βουτηγμένο στα χρέη Ολυμπιακό στον Αργύρη Σαλιαρέλη, τον άνθρωπο που τον βοήθησε να διαφύγει της σύλληψης και να φυγαδευτεί στις ΗΠΑ. Στις 23 Νοεμβρίου του 1988 συλλαμβάνεται τελικά στη Μασαχουσέτη και φυλακίζεται έως και την έκδοσή του στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 1991. Εκτίει ποινή κάθειρξης 25 ετών στις φυλακές Κορυδαλλού για απάτη, πλαστογραφία και παρεμπόδιση της Δικαιοσύνης. Αποφυλακίστηκε δέκα χρόνια μετά, στις 16 Μαρτίου 2001, έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής του και αφού το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων μείωσε την ποινή, αναγνωρίζοντάς του το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας.

Όσον αφορά στο πολιτικό σκέλος και τη δίκη του «σκανδάλου Κοσκωτά», η ακροαματική διαδικασία ξεκίνησε στις 11 Μαρτίου (σ.σ. με τον Κοσκωτά να καταθέτει ως μάρτυρα) διήρκησε δέκα μήνες και για 142 συνεδριάσεις που μεταδόθηκαν για πρώτη και τελευταία φορά ζωντανά από την κρατική και ιδιωτική τηλεόραση. Θα έμενε στην ιστορία ως η «Δίκη του Αιώνα». 

O Παναγιώτης Ρουμελιώτης δεν δικάζεται λόγω της ευρωβουλευτικής ασυλίας του, ενώ ο Μένιος Κουτσόγιωργας πεθαίνει ένα περίπου μήνα μετά την έναρξη της δίκης, έπειτα από εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Όσον αφορά στους τρεις εναπομείναντες κατηγορουμένους, ο Ανδρέας Παπανδρέου αθωώνεται για όλες τις κατηγορίες, ενώ οι Δημήτρης Τσοβόλας και Γιώργος Πέτσος κρίνονται ένοχοι για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Το ΠΑΣΟΚ χάνει τις εκλογές του ’89 και το «σκάνδαλο Κοσκωτά» αποτελεί ορόσημο για την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας για τα επόμενα χρόνια.

•29 Οκτωβρίου 2011

Τέλος Οκτώβρη του ’11 και ο Γιώργος Κοσκωτάς διανύει ήδη μια δεκαετία ως ελεύθερος πολίτης μετά την αποφυλάκισή του. Ωστόσο, βρίσκεται ξανά στο στόχαστρο της Δικαιοσύνης, αυτή τη φορά για διαφορετική υπόθεση. Ο άλλοτε πρόεδρος του Ολυμπιακού και της Τράπεζας Κρήτης κατηγορείται για ηθική αυτουργία σε απόπειρα δολοφονίας του σπουδαίου παλαίμαχου επιθετικού της ομάδας, Γιώργου Σιδέρη, λόγω οικονομικών διαφορών.

Ήταν 15 Νοεμβρίου του 2007 όταν τρεις κουκουλοφόροι πυροβόλησαν δύο φορές εναντίον του Γ. Σιδέρη τη στιγμή που έφτανε στο υπόγειο πάρκινγκ του σπιτιού του στο Π. Φάληρο, τραυματίζοντάς τον. Ο ίδιος ο Σιδέρης, τότε ιδιοκτήτης ασφαλιστικής εταιρείας και συνιδιοκτήτης ακινήτων καταγγέλει ότι πίσω από την επίθεση εναντίον του βρίσκεται ο Γ. Κοσκωτάς λόγω οικονομικής εκκρεμότητας που υπήρχε μεταξύ τους σχετικά με 14 μεζονέτες που ανήκαν στην Τράπεζα Κρήτης και έπειτα από πλειστηριασμό περιήλθαν στην κατοχή εταιρείας μέτοχος της οποίας ήταν ο πρώην ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού.

Κανένα στοιχείο εναντίον του

Παρόλο που η αρχική δικογραφία δεν εμπεριέχει το όνομα του Κοσκωτά, μετά τις καταθέσεις του Σιδέρη ο εισαγγελέας θα του ασκήσει δίωξη για ηθική αυτουργία για απόπειρα δολοφονίας, ενώ ως φυσικός αυτουργός κατηγορείται ένας πρώην σωματοφύλακάς του. Ο Κοσκωτάς εμφανίζεται ενώπιον του ανακριτή αυτοβούλως και ενώ έχει γίνει λάθος με την κλήση του σε απολογία (σ.σ. στάλθηκε σε λάθος διεύθυνση). Υποστηρίζει ότι δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις κατηγορίες που του αποδίδονται και προσκομίζει στοιχεία που αποδεικνύουν πως δεν βρισκόταν σε αντιδικία με τον Σιδέρη. Αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και του απαγορεύεται η έξοδος από τη χώρα και η υπόθεσή του παραπέμπεται σε δίκη. Στις 2 Οκτωβρίου του 2014, δικάζεται ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας και κρίνεται αθώος με τη σύμφωνη γνώμη και του εισαγγελέα. 

Α. ΣΑΛΙΑΡΕΛΗΣ

Ο «βασιλιάς των ρουμπινιών»

Με τον Γιώργο Κοσκωτά στη φυλακή, ο νέος «σωτήρας» που εμφανίζεται για τον Ολυμπιακό στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ακούει στο όνομα Αργύρης Σαλιαρέλης. Ο άνθρωπος που θα έμενε στην ιστορία ως ο «βασιλιάς των ρουμπινιών» λόγω της ενασχόλησής του με την εξόρυξη και το εμπόριο πολύτιμων λίθων αλλά και ως αυτός που βοήθησε τον Κοσκωτά να διαφύγει για την Αμερική.

Ο Σαλιαρέλης αρχικά παρουσιάζει ένα ιδιωτικό συμφωνητικό σύμφωνα με το οποίο ο Κοσκωτάς του μεταβίβαζε το 68% της ΠΑΕ Ολυμπιακός χωρίς αντάλλαγμα. Ο ίδιος ο πρώην ιδιοκτήτης της ομάδας διαψεύδει από τις ΗΠΑ την ύπαρξη τέτοιου εγγράφου, ενώ την υποτιθέμενη πώληση της ΠΑΕ προσβάλλει δικαστικά και η διοίκηση της τράπεζας Κρήτης η οποία δικαιώνεται μετά τον έλεγχο των ορκωτών λογιστών. Οι μετοχές περνούν στην κατοχή της και αδρανοποιούνται. 

Για την υπόθεση Κοσκωτά, αρχικά προφυλακίζεται, όμως μέσα στο 1989 όχι μόνο θα αποφυλακιστεί, αλλά θα προσφύγει στο Πρωτοδικείο για να επιστρέψει στη διοίκηση του Ολυμπιακού. Όντως, διορίζεται επίσημα πρόεδρος του Ολυμπιακού με τον σύλλογο, επί των ημερών του, να θυμίζει ακυβέρνητο καράβι.

Εμβάσματα από… Πειραιά

Η πρώτη σημαντική διοικητική κίνηση που προσπαθεί να κάνει είναι να αυξήσει το μετοχικό κεφάλαιο, με την ΑΜΚ να προσβάλλεται από τον εφοπλιστή Νίκο Ευθυμίου, μέλος των διοικήσεων Νταΐφά και πρόεδρος για λίγους μήνες το 1986. Όπως αποκάλυψε τότε ο εφοπλιστής, ο Σαλιαρέλης τοποθετούσε τις εισπράξεις των αγώνων σε λογαριασμό τράπεζας και τις εμφάνιζε ως ποσά που έρχονται από επενδυτές του εξωτερικού.

Παρακμή και κόντρα

Στις αρχές του ’90 ο Ολυμπιακός είναι ουσιαστικά παρατημένος σε αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο. Η ανυπαρξία της διοίκησης Σαλιαρέλη έχει αφήσει τους παίκτες απλήρωτους για σχεδόν δύο χρόνια, ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει τον αιγινήτη επιχειρηματία να φέρνει στον σύλλογο ποδοσφαιριστές που στα βιβλία της ΠΑΕ φαίνονται να κοστίζουν πολλά εκατομμύρια δολάρια, όπως οι σοβιετικοί Όλεγκ Προτάσοφ (11κ.), Γκενάντι Λιτόφτσενκο (7εκ.) και Γιούρι Σάβιτσεφ (3εκ.).

Σταδιακά, ο κόσμος της ομάδας αρχίζει να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, με τους οργανωμένους, τη «Θύρα 7» να είναι αυτοί που ουσιαστικά αποφασίζουν να τον ωθήσουν στην πόρτα της εξόδου. Η κόντρα μεταξύ των δύο πλευρών είχε φτάσει στα όριά της όταν ο Σαλιαρέλης αποφασίζει «για το καλό της ομάδας» να κλείσει την ιστορική Θύρα 7 του «Καραϊσκάκη» με καγκελόπορτες. 

Ωστόσο η αφορμή που θα ανάγκαζε τον κόσμο να τον κυνηγήσει -κυριολεκτικά- και τελικά να τον απομακρύνει, ήρθε προς τα τέλη του 1991. Η φημολογία της εποχής ήθελε τον διοικητικό ηγέτη των «ερυθρόλευκων» να προσπαθεί να πλασάρει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών στον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Μετά από τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, ο Σαλιαρέλης τελικά μεταβιβάζει τις μετοχές του σε έναν άλλο κρητικό επιχειρηματία, τον Γιώργο Μπανασάκη και έπειτα εξαφανίζεται από το προσκήνιο.

Δεκαετής φυλάκιση

Τον Ιούνιο του 1993, ο Αργύρης Σαλιαρέλης κηρύσσεται ένοχος για υπόθαλψη εγκληματία και συγκεκριμένα τη φυγάδευση του Γιώργου Κοσκωτά το 1988 και οδηγείται στη φυλακή καταδικαζόμενος σε δεκαετή κάθειρξη. Τρία χρόνια μετά, καταθέτει αίτημα για αποφυλάκιση και επανάληψη της δίκης του, ισχυριζόμενος πως δεν είχε σχέση με τη φυγάδευση Κοσκωτά αφού το αδίκημα διέπραξαν οι πιλότοι του ιδιωτικού του αεροπλάνου έπειτα από δωροδοκία του Κοσκωτά. Το αίτημά του απορρίπτεται από τον Άρειο Πάγο.

«Περιπετειών» συνέχεια

Μετά την πρώτη φυλάκισή του για την υπόθεση Κοσκωτά, ο Σαλιαρέλης συνέχισε να απασχολεί κατά καιρούς τη Δικαιοσύνη για διάφορους λόγους. Το 1999 του ασκήθηκε δίωξη για απάτη, τετελεσμένη και εν αποπείρα, σε βαθμό κακουργήματος, για άμεση και απλή συνέργια στο αδίκημα της απόπειρας απάτης και τέλος για παράνομη οπλοφορία. Η υπόθεση ήθελε μια εκ των φερόμενων συνεργατών του, να αποσπά τεράστια ποσά από γυναίκες ως δανεικά προφασιζόμενη πως διατηρεί καταθέσεις 43 δις δραχμών στην Ελβετία, οι οποίες όμως είναι προσωρινά δεσμευμένες για διαδικαστικούς λόγους και πως θα τους επέστρεφε τα χρήματα μόλις αυτοί ξεπερνιούνταν. Ο Σαλιαρέλης αρνείται τα πάντα και υποστηρίζει ότι η εμπλοκή του στην υπόθεση είναι συμπτωματική.

Τρία χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 2002, αντιμετωπίζει την κατηγορία της φθοράς ξένης περιουσίας και της οπλοχρησίας. Συλλαμβάνεται στον Πειραιά και οδηγείται στον εισαγγελέα όταν ιδιοκτήτης αλυσίδας εστιατορίων που είχε μαζί του οικονομικές διαφορές αρχικά τον κατήγγειλε για υπεξαίρεση και απάτη (σ.σ. για υπόθεση αποπληρωμής χρέους με πλαστά χαρτονομίσματα) και έπειτα για ηθική αυτουργία πίσω από πυροβολισμούς που δέχθηκε το αυτοκίνητό του.

Τέλος, το 2006, του ασκείται ποινική δίωξη για απλή σωματική βλάβη και εξύβριση, όταν βρέθηκε σε αντιδικία με δύο ξυλουργούς για επισκευές στο σκάφος του.

Γ. ΜΠΑΝΑΣΑΚΗΣ

Το «πνευματικό παιδί» του Βαρδινογιάννη

Τον Ιανουάριο του 1992, με τον Αργύρη Σαλιαρέλη να αποτελεί ήδη παρελθόν για τον Ολυμπιακό, στο προσκήνιο εμφανίζονται δύο Κρητικοί, οι Γιώργος και Νίκος Μπανασάκης. Με καταγωγή από την Επισκοπή Ρεθύμνου, το χωριό της οικογένειας Βαρδινογιάννη και τον Γιώργο να είναι βαφτιστήρι του Παύλου Βαρδινογιάννη, δεν θα διστάσουν να εμπλακούν άμεσα στην ερυθρόλευκη ΠΑΕ, ο πρώτος με τον τίτλο του προέδρου και ο δεύτερος ως αντιπρόεδρος. O μεγαλύτερος αδερφός, ο Γιώργος, ήταν αυτός που αγόρασε το μετοχικό μερίδιο του Σαλιαρέλη -υποτιθέμενα- από Ελβετούς τραπεζίτες, από τους οποίους ο τελευταίος είχε πάρει δάνειο βάζοντας υποθήκη αρχικά τις μετοχές του Ολυμπιακού αλλά και τον τότε περίφημο πύργο του στην Αίγινα. 

Όπως έδειξε βεβαίως η Iστορία και ο Κρητικός παράγοντας βρέθηκε τελικά μπλεγμένος σε πολύχρονη δικαστική διαμάχη στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, σχετικά με την εμπλοκή του στις διοικήσεις του Ολυμπιακού. Ο ίδιος είχε δηλώσει: «Εγώ τον Απρίλιο του '92 δεν αρνήθηκα ποτέ μου να παραδώσω τον Ολυμπιακό στην εννεαμελή επιτροπή του Πρωτοδικείου. Το ξέρω πολύ καλά ότι δεν είμαι ο Νιάρχος. Απλά έβαζα εκείνο τον καιρό κάποια χρήματα που κανένας δεν πλήρωνε, τα οποία και πίστευα ότι θα έπαιρνα πίσω». Αξίζει να σημειωθεί πως τον Μάρτιο του 1992 το Πρωτοδικείο Πειραιά όρισε διοικητικό συμβούλιο στην ΠΑΕ Ολυμπιακός με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά, ενώ ο Σωκράτης Κόκκαλης συμμετείχε σε αυτό ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Επίσης, με το νόμο 2021 του 1992 ρυθμίστηκαν τα χρέη που είχαν δημιουργηθεί στον Ολυμπιακό μετά το σκάνδαλο Κοσκωτά.

Σ. ΚΟΚΚΑΛΗΣ

Ολυμπιακός, Intracom, Siemens, Στάζι

Ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν ο άνθρωπος που έμελλε να αναλάβει τον Ολυμπιακό στην δυσκολότερη εποχή της ιστορίας του και να τον «αναστήσει» τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, με τον ίδιο να εξελίσσεται στον πιο επιτυχημένο πρόεδρο στην ιστορία του συλλόγου. Ο Σωκράτης, γιος του Πέτρου Κόκκαλη, υπουργού στην «κυβέρνηση του βουνού», ήταν ήδη ένα σημαντικό μέγεθος στην οικονομία της χώρας, με την εταιρία του, την Intracom (ιδρυθείσα το 1977) να αποτελεί μια από τις πλέον ανερχόμενες δυνάμεις στις τηλεπικοινωνίες και την τεχνολογία. Μέσω αυτής όμως θα έρθουν και οι πρώτες περιπέτειες του επί 17 έτη πρώην προέδρου του Ολυμπιακού με την Δικαιοσύνη. 

• 22 Ιανουαρίου 1992

Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβρη του 1986, όταν η τότε Υφυπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, Βάσω Παπανδρέου, εισηγείται την ανάθεση του εκσυγχρονισμού του ΟΤΕ στις Intracom και Siemens, κάτι που γίνεται δεκτό από το Κυβερνητικό Συμβούλιο. Έκτοτε, μια σειρά αναθέσεων φέρνει την εταιρεία του Σωκράτη Κόκκαλη στο επίκεντρο των τηλεπικοινωνιών της χώρας, αναλαμβάνοντας συμβάσεις πολλών δισεκατομμυρίων ενώ εξασφαλίζει και την υπογραφή μελλοντικών συμβάσεων. Τον Ιούλιο του 1989 όμως, μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου των υποκλοπών, ο Θεοφάνης Τόμπρας, επτά χρόνια πριν τον θάνατό του, παραιτείται από τη διοίκηση του ΟΤΕ. Η νέα διοίκηση των Θέμελη-Κιουλάφα, αποφασίζει την επανεξέταση των προμηθειών του οργανισμού και αναθέτει σε επιτροπή, υπό τον γνωστό νομικό Ι. Κεφαλέα, τον οικονομικό και τεχνικό έλεγχο σε όλες τις συμβάσεις με την Intracom. 

Στις 23 Νοεμβρίου 1989 εκδίδεται το πόρισμα Κεφαλέα, σύμφωνα με το οποίο η μεγαλύτερη σύμβαση μεταξύ ΟΤΕ και Intracom, είχε υπογραφεί χωρίς διαγωνισμό αλλά με απευθείας ανάθεση, ενώ οι τιμές της σύμβασης ήταν κατά 256% υψηλότερες των διεθνών τιμών που ίσχυαν εκείνη την εποχή (της Siemens ήταν 165%). Σύμφωνα με τις τότε μελέτες, ο ΟΤΕ είχε υποστεί οικονομικές ζημιές της τάξεων των 570 εκ. δραχμών μόνο από αυτή τη σύμβαση. 

Φτάνοντας πια στις 22 Ιανουαρίου του 1992, ύστερα από την προκαταρκτική εξέταση του εισαγγελέα κ. Γεράκη, ασκείται ποινική δίωξη στις διοικήσεις των Intracom και Siemens και ο Σωκράτης Κόκκαλης συγκεκριμένα, διώκεται για απιστία σε βαθμό κακουργήματος από κοινού και παράβαση καθήκοντος. 

Περίπου ένα χρόνο μετά, τον Μάρτιο του 1993, η δίωξη αυτή τίθεται στο αρχείο, με το Συμβούλιο Εφετών να εκδίδει απαλλακτικό βούλευμα το οποίο ανέφερε ότι δεν ενισχύεται από κανένα στοιχείο το σκέλος της κατηγορίας περί ενέργειας ή παράλειψης των κατηγορουμένων οι οποίες αντίστοιχα να οδήγησαν στην πρόκληση ζημιάς στην περιουσία του ΟΤΕ. 

• 20 Φεβρουαρίου 2002

Δέκα χρόνια μετά την υπόθεση των προμηθειών του ΟΤΕ και την απαλλαγή του Σωκράτη Κόκκαλη από όλες τις κατηγορίες, το όνομα του προέδρου του Ολυμπιακού θα εμπλακεί σε μια νέα, πολύ πιο σοβαρή υπόθεση. 

Ως παιδί, ο Σωκράτης Κόκκαλης μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία λόγω της μόνιμης εγκατάστασης του πατέρα του Πέτρου στο Βερολίνο μετά τον εμφύλιο και εκεί σπούδασε, παίρνοντας πτυχίο Φυσικής και κάνοντας μεταπτυχιακό στις τηλεπικοινωνίες από το βερολινέζικο πανεπιστήμιο Χούμπολτ. Η σχέση του αυτή με τη Γερμανία, ήταν που ενέπλεξε το όνομά του στην περίφημη πια υπόθεση κατασκοπίας για την ανατολικογερμανική μυστική υπηρεσία πληροφοριών, την Στάζι, χωρίς ωστόσο να υπάρξουν ποτέ οι αποδείξεις που θα τον καταδικάσουν.

Τον Φεβρουάριο του 2002, και έπειτα από τρεις αυτεπάγγελτες προκαταρκτικές έρευνες, ασκείται στον Σωκράτη Κόκκαλη ποινική δίωξη για σειρά κακουργημάτων από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Παπαγγελόπουλο. Η δίωξη περιελάμβανε τις κατηγορίες: 

1) Για κατασκοπεία εις βάρος της Ελλάδας ως πράκτορας της Στάζι έως και το 1989, αρχικά ως πληροφοριοδότης και έπειτα ως συνεργάτης του υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας της Αν. Γερμανίας. 

2) Για κακουργηματική απάτη εις βάρος των μετόχων της Intracom που φέρεται ότι διέπραξε μέσω της απόκρυψης και ενθυλάκωσης των εσόδων που προέκυψαν από συμβάσεις που συνήφθησαν στο πλαίσιο ανάπτυξης του ρωσικού Λόττο. 

3) Για υπεξαίρεση πολλών δισ. δραχμών, ποσά που προέρχονταν από συμβάσεις με το ρωσικό Δημόσιο.

4) Για κατοχή, διακίνηση και εν τέλει νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες που ενέπιπταν στις διατάξεις περί ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.

5) Για δωροδοκίες σε βαθμό κακουργήματος σε συνάρτηση με το νόμο περί καταχραστών του Δημοσίου.

6) Για δωροδοκίες σε βαθμό κακουργήματος που συντελέσθηκαν προς δημόσιους λειτουργούς, όπως π.χ. στελέχη του ΟΤΕ. 

Άκαρπες οι γερμανικές έρευνες

Το 1996, η γερμανική Βουλή συγκρότησε μια εξεταστική επιτροπή με σκοπό να διερευνήσει που κατέληξαν τα κονδύλια των τραπεζών της πρώην Αν. Γερμανίας μετά την πτώση του τείχους. Το τελικό πόρισμα τελικά συντάχθηκε στις 28 Μαΐου 1998, στο οποίο περιλαμβανόταν και το όνομα του Σωκράτη Κόκκαλη με την πιθανότητα να έδρασε ως κατάσκοπος και να χρησιμοποιήθηκαν χρήματα του ανατολικογερμανικού κράτους για να στηθεί η Intracom. Ωστόσο, οι γερμανικές έρευνες της εισαγγελίας και όλων των μετέπειτα επιτροπών παρέμειναν άκαρπες, αφού δεν βρέθηκε κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. 

Ο τότε πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής του γερμανικού Κοινοβουλίου, Φόλκερ Νόιμαν είχε δηλώσει, λίγα χρόνια μετά, για την υπόθεση στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» (24-2-2002) τα εξής: «Από τον έλεγχο της γερμανικής Βουλής δεν προέκυψε ένδειξη για κατασκοπεία εις βάρος της Ελλάδας. Για το γερμανικό κοινοβούλιο και την εισαγγελία του Βερολίνου ο φάκελος έχει κλείσει από το 1998».

Η κόντρα με την «Καθημερινή» και η δικαίωση

Στην Ελλάδα, η ιστορία με τις συγκεκριμένες κατηγορίες περί κατασκοπείας εις βάρος του Σωκράτη Κόκκαλη είχε πρωτοδημοσιευθεί από την εφημερίδα «Καθημερινή» και τα τότε ρεπορτάζ της πρόωρα χαμένης μετά από μάχη με τον καρκίνο, Αριστέας Μπουγάτσου. 

Ωστόσο, μετά την δικαίωσή του μέσω των γερμανικών ερευνών, ο Σωκράτης Κόκκαλης θα δικαιωθεί και από την ελληνική Δικαιοσύνη. Αρχικά για τα δημοσιεύματα της «Κ» και λίγα χρόνια μετά για όλες τις υπόλοιπες εκκρεμότητές του. 

Το 2003, με απόφασή του το Πολιτικό Εφετείο Πειραιά δικαιώνει τον πρόεδρο του Ολυμπιακού και καταδικάζει την εφημερίδα η οποία υποχρεούται να καταβάλει αποζημίωση. Τα 154 σχετικά δημοσιεύματά της για τον Κόκκαλη και την Intracom, από τον Ιανουάριο ως τον Δεκέμβριο του 2001, κρίνονται ως ψευδή και συκοφαντικά. 

Οριστικά στο αρχείο

Στης 16 Ιανουαρίου του 2007, οι εκκρεμότητες του Σωκράτη Κόκκαλη με τη Δικαιοσύνη μπαίνουν οριστικά στο αρχείο, αφού με το υπ’ αριθμόν 3384/2006 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, ο τότε ισχυρός άνδρας των «ερυθρόλευκων» απαλλάσσεται από μια σειρά κατηγοριών όπως νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, υπεξαίρεση, απάτη και πλαστογραφία, οι οποίες είχαν αποδοθεί το 2002 και το 2003. Το 2004, ο ανακριτής που είχε χειριστεί την υπόθεση είχε στείλει τυπική κλήση του επιχειρηματία, εκτιμώντας από εκείνη την εποχή πως δεν προέκυπταν στοιχεία εις βάρος του, όμως μετά από τη διαφωνία της Εισαγγελέως Εφετών, Φανής Κοντοθανάση, είχε διαταχθεί η περαιτέρω έρευνα. 

• 22 Ιουλίου 2010

Το 2010, σε μια εντελώς διαφορετική υπόθεση από τις προηγούμενες, ασκείται στον Σωκράτη Κόκκαλη, στον τότε γενικό διευθυντή της ΠΑΕ, Γιάννη Χρυσικόπουλο και σε άλλα επτά άτομα, ποινική δίωξη για παράνομη διακίνηση εισιτηρίων ποδοσφαιρικών αγώνων του Ολυμπιακού σε μη αναγνωρισμένους συνδέσμους οπαδών. Η δίωξη αυτή αναφερόταν στην περίοδο 2006-2010 και αφορούσε συνολικά 197.500 εισιτήρια της ΠΑΕ και η εισαγγελική έρευνα είχε ξεκινήσει τον Μάρτιο του ’10, όταν ο αθλητικός εισαγγελέας Πειραιά, το ΣΔΟΕ και η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος πραγματοποίησαν έφοδο στα γραφεία της Sports United στο γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης».

• 30 Μαΐου 2011

Η τελευταία χρονικά περιπέτεια του πρώην προέδρου του Ολυμπιακού έρχεται το 2011 και αφορά την δράση της θυγατρικής της Intracom, της Intralot η οποία δραστηριοποιείται στον χώρο των τυχερών παιχνιδιών. Στον Σωκράτη Κόκκαλη και άλλα τέσσερα πρόσωπα ασκείται ποινική δίωξη για το αδίκημα της απιστίας από κοινού και κατ’ εξακολούθηση και της ηθικής αυτουργίας σε βαθμό κακουργήματος (σ.σ. αυτό το σκέλος αφορούσε τον Σ. Κόκκαλη), σχετικά με τις συμβάσεις μεταξύ ΟΠΑΠ και Intralot της περιόδου 2005-2007 οι οποίες εκτιμήθηκαν τότε ως ζημιογόνες για το Ελληνικό Δημόσιο. 

Η δίωξη αφορούσε συγκεκριμένα στην προμήθεια πληροφορικού συστήματος της Intralot στον ΟΠΑΠ αξίας, σύμφωνα με τη σύμβαση, 96 εκ. ευρώ, το οποίο φέρεται να είχε φτάσει σε τριπλάσιο ύψος. Η αρχική καταγγελία είχε γίνει από την θυγατρική του ΟΠΑΠ εταιρεία «Glory Technology» κατά την οποία ο διαγωνισμός για την για τη συγκεκριμένη προμήθεια είχε κηρυχθεί άγονος μετά την παραίτηση δύο εκ των μελών της Επιτροπής Αξιολόγησης που είχε ως αποτέλεσμα την απευθείας ανάθεσή του στην Intralot. Αυτή με τη σειρά της φέρεται να είχε κοστολογήσει τους εξοπλισμούς στα 280 εκ. ευρώ, ενώ η θυγατρική του ΟΠΑΠ στα 80.

Μετά από όλες τις σχετικές έρευνες, ο Σωκράτης Κόκκαλης καλείται τελικά σε απολογία στις 18 Ιουλίου 2013. Μετά την ολοκλήρωση των απολογιών τους, όλοι οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση αφέθηκαν ελεύθεροι με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, χωρίς να τους επιβληθεί κανένας περιοριστικός όρος. 

Β. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

Πενταετία τίτλων και... ποινικών διώξεων

Από το στόχαστρο της Δικαιοσύνης δεν έχει ξεφύγει ούτε ο τελευταίος -χρονικά- ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ο άνθρωπος που ανέλαβε να οδηγήσει την ομάδα μετά το τέλος της εποχής Κόκκαλη, ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Τρεις είναι οι φορές που ο ισχυρός άνδρας της ερυθρόλευκης ΠΑΕ έχει βρεθεί αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη. Για τη μία υπόθεση έχει ήδη απαλλαχθεί οριστικά, για τη δεύτερη ο Εισαγγελέας έχει εισηγηθεί να μην παραπεμφθεί σε δίκη καθώς δεν προέκυψαν αρκετά στοιχεία και πλέον αναμένεται η τελική απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου, ενώ η τρίτη -και πιο σοβαρή- βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. 

• 24 Ιουνίου 2011

Το καλοκαίρι του ’11, όχι πολύ καιρό μετά την επίσημη εμπλοκή του στην ΠΑΕ Ολυμπιακός, το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη θα εμπλακεί στην υπόθεση περί διαφθοράς στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου μαζί με άλλα 67 πρόσωπα, μεταξύ των οποίων ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΑΕ, Θανάσης Κανελλόπουλος, αλλά και αρκετοί πρόεδροι ομάδων, προπονητές, ποδοσφαιριστές, μάνατζερ και διαιτητές. 

Στον πρόεδρο των «ερυθρολεύκων», όπως και στον κ. Κανελλόπουλο, ασκείται αρχικά ποινική δίωξη για το κακούργημα της απλής συνέργειας σε εγκληματική οργάνωση, τα μέλη της οποίας επιδιώκουν οικονομικό ή άλλο όφελος, όπως επίσης και το πλημμέλημα της απλής συνέργειας σε δωροδοκία, για αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα, τελεσθείσα κατ' εξακολούθηση.

Στην δεύτερη κατηγορία κατηγορουμένων περιλαμβάνονται 31 πρόσωπα, τα οποία αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα (κακούργημα) και δωροδοκίας και δωροληψίας για την αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα.

Τέλος, όσον αφορά στην τρίτη και τελευταία κατηγορία, άλλα 35 πρόσωπα κατηγορούνται, ανά περίπτωση, για απάτη, κατ' επάγγελμα και κατά συνήθεια (κακούργημα), νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα (κακούργημα) και παραβάσεις του νόμου περί στοιχημάτων από κοινού και κατ' εξακολούθηση.

Μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού του 2015 οι κατηγορούμενοι για την υπόθεση της «εγκληματικής οργάνωσης» είχαν φτάσει τους 25, οι οποίοι από τα μέσα Απριλίου και μετά είχαν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται προ του ειδικού ανακριτή διαφθοράς, Γιώργου Ανδρεάδη, προκειμένου να απολογηθούν. Τα ονόματα αυτών είχαν συμπεριληφθεί στοπερίφημο πλέον πόρισμα 173 σελίδων που εξέδωσε ο εισαγγελέας Αριστείδης Κορέας για την υπόθεση, το οποίο βεβαίως περιελάμβανε και το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Βάσει του πορίσματος, ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού βρέθηκε αντιμέτωπος με πέντε κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα: 

1) Ένταξη και διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης.

2) Ηθική αυτουργία σε απόπειρα εκβίασης.

3) Ηθική αυτουργία για έκρηξη που έθεσε σε κίνδυνο ανθρώπινη ζωή.

4) Ηθική αυτουργία για δωροδοκία-δωροληψία με σκοπό αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα που περιλαμβάνεται σε στοιχηματικές διοργανώσεις και ο σκοπός επετεύχθη.

5) Απάτη κατά συναυτουργία και κατ' εξακολούθηση, τελεσθείσης από υπαίτιο που διαπράττει απάτες κατά συνήθεια και κατ' επάγγελμα.

Το πρωί της Πέμπτης 18 Ιουνίου «παίχτηκε» στην Ευελπίδων το τελευταίο χρονικά -μέχρι το επόμενο- επεισόδιο της πολύκροτης υπόθεσης. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης απολογήθηκε ενώπιον του ειδικού ανακριτή διαφθοράς και μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας του επιβλήθηκαν τρεις περιοριστικοί όροι:

1) απαγόρευση ενασχόλησής του με το ποδόσφαιρο, 

2) παρουσία στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του δυο φορές το μήνα (κάθε 15 μέρες),

3) εγγύηση 200.000 ευρώ για να παραμείνει ελεύθερος.

Παρά τους περιοριστικούς όρους που το επιβλήθηκαν, λίγες ώρες μετά, ο Βαγγέλης Μαρινάκης με δήλωσή του στην επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ Ολυμπιακός, ανέφερε ότι «παραμένει πρόεδρος του Ολυμπιακού και εγγυητής του μέλλοντος του συλλόγου».

• 14 Ιουλίου 2011

Τρεις εβδομάδες μετά τις πρώτες ποινικές διώξεις για τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο, η Εισαγγελία Αθηνών προχωρά σε νέες. Αυτή τη φορά, το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη θα εμπλακεί για διαφορετικό λόγο. Τα στοιχεία για αυτή την υπόθεση προέκυψαν μετά τη διαλεύκανση άλλης -άσχετης με το ποδόσφαιρο- η οποία αφορούσε σε εκβιασμούς νυχτερινών κέντρων στον Πειραιά και έπειτα από την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου των κατηγορουμένων. 

Και σε αυτή την υπόθεση, οι ποινικές διώξεις που ασκήθηκαν αφορούν τρεις ομάδες κατηγορουμένων, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται πρόσωπα που είχαν διωχθεί στην προηγούμενη μεγάλη υπόθεση αλλά και δέκα νέα ονόματα. Το όνομα του προέδρου του Ολυμπιακού ενεπλάκη στην δεύτερη ομάδα, στην οποία αποδίδεται η κατηγορία της υποκίνησης και διευκόλυνσης οργανωμένης ομάδας προσώπων για να διαπράξουν το αδίκημα της βίας με αφορμή αθλητικές εκδηλώσεις (πλημμέλημα). Στην τρίτη και τελευταία ομάδα, όπου εντάχθηκαν και οι δέκα νέοι κατηγορούμενοι, αποδόθηκαν κατηγορίες για δωροδοκία και δωροληψία, για αλλοίωση αποτελέσματος αλλά και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.

Στην τελική πρόταση του Εισαγγελέα Εφετών Γ. Πούλιου προς το Δικαστικό Συμβούλιο σχετικά με την παραπομπή σε δίκη των 93 κατηγορουμένων για την υπόθεση, δεν συμπεριλήφθηκε τελικώς το όνομα του Βαγγέλη Μαρινάκη, αφού δεν προέκυψαν αρκετά στοιχεία για κάτι τέτοιο. 

Πλέον το Δικαστικό Συμβούλιο, αφού εξετάσει το πόρισμα του Εισαγγελέα, θα εκδώσει (λογικά μέσα στους επόμενους μήνες) βούλευμα το οποίο θα κρίνει ποιοι θα παραπεμφθούν σε δίκη και ποιοι όχι. 

• 17 Ιουλίου 2013

Το καλοκαίρι του ’13, ασκείται κατά του Βαγγέλη Μαρινάκη και του Σάββα Θεοδωρίδη ποινική δίωξη σε βαθμό πλημμελήματος (αφορά παράβαση του άρθρου 132 παρ. 1 του νόμου 2725/1999 σχετικά με την ποινική αντιμετώπιση προσυννενοημένων αγώνων) για τη συμπεριφορά τους προς τους διαιτητές του τελικού Κυπέλλου μεταξύ Ολυμπιακού και Αστέρα Τρίπολης τον Μάιο του 2012. 

Ο πρόεδρος της ερυθρόλευκης ΠΑΕ κατηγορήθηκε πως κατά το ημίχρονο του συγκεκριμένου εισέβαλε στο δωμάτιο των διαιτητών σε προσπάθεια του να επηρεάσει το τελικό αποτέλεσμα. Κανείς από τους τρεις διαιτητές δεν κατέθεσε ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον του, ενώ το ίδιο συνέβη και με τους υπόλοιπους μάρτυρες όπως ο μεγαλομέτοχος του Αστέρα Τρίπολης, Γιάννης Καϋμένάκης αλλά και ο πρόεδρος της ΕΠΣ Τρικάλων, Θανάσης Μπουτζιώλης, ο οποίος ήταν επικεφαλής ασφάλειας του αγώνα. Ως αποτέλεσμα, ο ισχυρός άνδρας του συλλόγου, όπως και ο Σάββας Θεοδωρίδης,απαλλάχθηκαν από όλες τις κατηγορίες λόγω έλλειψης στοιχείων.

http://www.sdna.gr/gr/afieromata/article/46244/apo-ton-koskota-ston-marinaki/