Γιώργος Δ. Ανδρέου : Κοινωνία όπισθεν ολοταχώς

Η ιδεολογικοπολιτική πυξίδα της κοινωνίας, όπως τουλάχιστον απεικονίζεται σε όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις, δείχνει κατεύθυνση όπισθεν ολοταχώς

Πίσω στη μηδενιστική και αναρχική λογική, το λαϊκισμό, την αμφισβήτηση, την ασυδοσία. Η τραγωδία των Τεμπών και η γιγαντιαία, πρωτοφανής για την Ελληνική κουλτούρα, σπέκουλα με την εκμετάλλευση των νεκρών του ατυχήματος, σηματοδότησε την αντιστροφή της πορείας. Η ήττα του λαϊκισμού το 2019, μετά την εθνική δοκιμασία της 5ετίας Σύριζα και η αλλαγή πλεύσης της κοινωνίας προς την ανοικτή οικονομία, τον κοινωνικό και οικονομικό φιλελευθερισμό, τις μεταρρυθμίσεις και τις ανατροπές εθνικών αγκυλώσεων, αποδείχθηκε πρόσκαιρη, επίπλαστη, επιφανειακή. Η εθνική μνήμη κοντή, για μια ακόμα φορά. Επανέρχεται, επελαύνει ακάθεκτος ο άκρατος δικαιωματισμός – η χειρότερη και πιο επικίνδυνη μορφή λαϊκισμού. Οι πολίτες έχουν μόνο δικαιώματα, απαιτήσεις και πάντα δίκιο, το κράτος είναι υπεύθυνο για όλα.

Τείνει να κυριαρχεί - θα ήταν ευχής έργο να ήταν πρόσκαιρο, συγκυριακό φαινόμενο - η χειρότερη μορφή της πολιτικής, με εμφανή χαρακτηριστικά την εμπάθεια την κακοήθεια, την αγένεια, τη φαυλότητα, το θράσος, το ασύστολο ψέμα, την πέρα από κάθε ηθικό φραγμό εκμετάλλευση συναισθημάτων και ταπεινών ενστίκτων της κοινωνίας, της θρησκευτικής πίστης, του θανάτου, των αναγκών, της ελπίδας της πατρίδας. Κυριαρχούν πρόσωπα ανερμάτιστα, αδίστακτα, ανήθικα, επικίνδυνα.

Το κακό είναι πολλαπλό γιατί φαίνεται πως:

- Πρώτη η νεολαία φαίνεται να ασπάζεται τις μηδενιστικές, αναχρονιστικές, σχεδόν μαζοχιστικές, ιστορικά καταδικασμένες, αντιλήψεις για την πολιτική, τη δημοκρατία, την προκοπή.

- Υιοθετούν το μηδενισμό και ακολουθούν – αυτοκαταστροφικά - το δρόμο προς την παρακμή, και κάποιοι μεσοαστοί «νοικοκυρέοι» που αντιδρούν στο ξεβόλεμα, θεωρώντας πως θίγονται – αληθώς του χάιδεψαν – από τα μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, από τις προσπάθειες να μπει τάξη στο κράτος, να περιοριστεί η παρανομία και η αυθαιρεσία, να ανατραπούν νοοτροπίες δεκαετιών.

- Οι πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου, που βαυκαλίζονται πως ευλαβούνται τη δημοκρατία, με ανεπαρκείς ηγεσίες, ζουν στον κόσμο τους. Αντί να αντιδράσουν στο διαφαινόμενο κατήφορο, αναδεικνύοντας υγιείς εναλλακτικές θετικές προτάσεις, υπερθεματίζουν και συναγωνίζονται τη φαυλότητα, ρίχνοντας νερό στο μύλο της παρακμής. Στοιχίζονται στην ουρά.

- Η κυβέρνηση τρομοκρατημένη ανέκρουσε πρύνη, φρενάρισε, αντιδρά σπασμωδικά.

Λέγαμε παλαιότερα απευθυνόμενοι στον πρωθυπουργό το διαχρονικά επίκαιρο, πως είναι τεράστιο πολιτικό λάθος, να συναγωνίζεσαι το Σύριζα του Τσίπρα στο λαϊκισμό, παίζεις στην έδρα των προφεσόρων, των δημιουργών του.

Ήρθε η ώρα να πει κάποιος στους κ.κ. Φάμελλο, Ανδρουλάκη και Χαρίτση, πως κάνουν το ίδιο τεράστιο πολιτικό λάθος προσπαθώντας να ανταγωνισθούν τη Ζωή και το Βελόπουλο στην αγένεια, το θράσος, τη φαυλότητα, το ψέμα, την εκμετάλλευση των ιερών και των οσίων της κοινωνίας και της πατρίδας, την πατριδοκαπηλία. Να τους νομιμοποιούν συμπορευόμενοι. Λάθος που το πληρώνουν πρώτα οι ίδιοι - φαίνονται ήδη οι επιπτώσεις στα κόμματά τους - δικό τους πρόβλημα. Το πληρώνει όμως και η πατρίδα, γιατί ο στρεβλός προσανατολισμός – η εξώθηση, ο εθισμός – μεγάλου τμήματος της κοινωνίας στην αμφισβήτηση των θεσμών, το λαϊκισμό, το δικαιωματισμό, τη στείρα άρνηση, μόνο ζημιές μπορούν να φέρουν.

ΚλείσιμοΕυτυχώς διακρίνεται ένα σχετικά μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που προβληματίζεται, διστάζει, περιμένει στη στήλη των αναποφάσιστων.

Μένουν δύο χρόνια διακυβέρνησης από την φιλελεύθερη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Χρόνος αρκετός και συνάμα ελάχιστος «να γυρίσει το παιχνίδι», της αυτοδυναμίας που δείχνει να χάνεται. Λίγο η κόπωση, λίγο ρουτίνα, λίγο ο εφησυχασμός από τη συγκριτική υπεροχή. Να πεισθεί το προβληματισμένο τμήμα της κοινωνίας που καραδοκεί, πως υπάρχει προοπτική. Δεν αρκεί πλέον ο εκφοβισμός και προβληματισμός των πολιτών για την επόμενη μέρα, η υπενθύμιση των πεπραγμένων της θρασύτητας που επελαύνει, ο ανταγωνισμός με το λαϊκισμό, στο γήπεδό του. Είναι σαν το παραμύθι με το λύκο που όταν τελικά κατέβηκε απ’ το βουνό, οι εθισμένοι στο ψέμα δεν τον περίμεναν.

Πρέπει να πεισθούν οι πολίτες πως φυσάει φρέσκος αέρας. Να αναβιώσει το πνεύμα, η τόλμη και η ορμή της πρώτης τετραετίας. Επιθετικά φιλελεύθερη πολιτική με ανατροπές, βαθιές τομές, μεταρρυθμίσεις, ειδικά στα κακώς κείμενα, με επιμονή - έως σκληρότητας - και διάρκεια. Όχι πισωγυρίσματα και δολιχοδρομίες. Πάνω όμως απ’ όλα συνέπεια και αλήθεια.

Μόνο έτσι θα πειστούν όσοι αμφισβητούν και αμφιβάλλουν. Θα ταρακουνηθούν, θα δουν καθαρά, θα συγκρίνουν, θα αναθαρρήσουν. Θα επιλέξουν εν τέλει το πραγματικό συμφέρον τους.

Με μικροπολιτική, με τις καθιερωμένες προεκλογικές παροχές, ανώδυνες διαρρυθμίσεις, πασαλείμματα και φτιασιδώματα, δεν ανακόπτεται ο κατήφορος, επιταχύνεται.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)