Γιώργος Δ. Ανδρέου : Αγάντα μεσαία τάξη

Το 2019 ήταν η μεσαία τάξη – οι εργαζόμενοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι επαγγελματίες, οι μεσαίοι και μικροί επιχειρηματίες – που πήραν πάνω τους την αντίσταση κατά της επιδρομής των «μαθητευόμενων μάγων»

Την αποτροπή της καταστροφής, την αποκατάσταση της ομαλότητας, το κλείσιμο των πληγών, τη δρομολόγηση της σταθερότητας και της προόδου. Η μεσαία τάξη, που είχε πληρώσει ακριβότερα – έτσι γίνεται πάντα - τις πάνω και κάτω πλατείες, την εκτροπή που προκάλεσαν, στην οικονομία και την κοινωνία.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όχι όμως πάντα σαν φάρσα. Το παιχνίδι χοντραίνει πάλι, οι ίδιοι και σοβαρότεροι κίνδυνοι ελλοχεύουν.

Οι απεργαζόμενοι την αποσταθεροποίηση – εμπνευστές, οργανωτές, εκτελεστές – αυξάνουν την πίεση, με κάθε μέσο. Έχουν επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις κρούσης ΜΜΕ, troll, social media - πανστρατιά - για το μεγάλο «χτύπημα» την 28η Φεβρουαρίου. Την ολομέτωπη επίθεση κατά της σταθερότητας και της ομαλότητας. Εκμεταλλεύονται βάζοντας μπροστά, τις οικογένειες των πληγέντων, κάποιους από όλους, - είναι οι μόνοι που νομιμοποιούνται άλλωστε - και οργανώνουν την τελική, έτσι πιστεύουν, επίθεση «άλωσης της Βαστίλης», την παραίτηση της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού.

- Μπροστάρηδες θα είναι οι γνωστοί περιθωριακοί του Κοινοβουλίου, εκμεταλλευτές του πόνου και των δακρύων, αδίστακτοι καιροσκόποι, αρχάγγελοι της ανωμαλίας και της εκτροπής, ένθεν κι εκείθεν. Θεομπαίχτες, απατεώνες, ημιπαράφρονες κοινωνιοπαθείς, εθνολάγνοι. Ο αριστεροδέξιος λαϊκισμός στο μεγαλείο του.

- Από κοντά οι «ολίγιστοι» - «αριστεροί» - κομμάτια διάσπαρτα, ασύνδετα, ασυνεννόητα ελπίζουν, ζώντας την ονείρωξη της επανάληψης του 2009-10 που έφερε το 2014-19, να επωφεληθούν από το μπάχαλο. Μήπως «κάτσει» πάλι η μπίλια.

- Έπονται οι κολλημένοι στο «ένδοξο» παρελθόν «προοδευτικοί» της «δημοκρατικής παράταξης». Ακολουθούν διστακτικά, από το φόβο μην θεωρηθούν «μωρές παρθένες» που άργησαν να πάνε στην αποκαθήλωση. Με την ελπίδα μήπως «φέξει» και γι αυτούς εξουσία.

- Κάπου στη μέση οι «ορθόδοξοι» που, αν και υποψιάζονται, λόγω της επαναστατικής τους «παιδείας», τις αληθείς προθέσεις και τα κίνητρα των «αχυράνθρωπων» της ολιγαρχίας και του κεφαλαίου, δεν έχουν κότσια, ανάστημα, ψυχή να αντιδράσουν. Ντρέπονται μη φανεί ότι δεν συμμετέχουν στην επίθεση κατά του συστήματος. Έχουν και το φόβο να τους κράξει η Ζωή.

- Κάπου ανάμεσα, διάσπαρτοι, οι κουκουλοφόροι μπαχαλάκηδες, δεν χάνουν με τίποτα τέτοια ευκαιρία να εκδηλώσουν τις «ευγενείς» προθέσεις τους, να κατεδαφίσουν το σύστημα.

Κοινή συνισταμένη όλων, και των πίσω από αυτούς «καθοδηγητών αρχηγών», ο στόχος για αναστάτωση και εκτροπή, η αδιαφορία για τις συνέπειες.

- Ουραγοί οι απλοί πολίτες, οι καλόπιστοι που συμμετέχουν εν πολλοίς αγανακτισμένοι, για συμπαράσταση στις οικογένειες των θυμάτων και για να διαδηλώσουν, με την ευκαιρία, για την ασφάλεια, την ακρίβεια, τα προβλήματα της κοινωνίας.

Το έργο βέβαια είναι sequel – επανάληψη, ξαναπαιγμένο. Οι εν πολλοίς αυθόρμητες μεγάλες συγκεντρώσεις πολιτών που προηγήθηκαν με την ίδια αφορμή, έγιναν αντικείμενο αισχρής εκμετάλλευσης, όπως σίγουρα και πολλώ μάλλον θα γίνουν οι οργανωμένες συγκεντρώσεις της 28.02, από τους εξωθεσμικούς εμπνευστές της ανωμαλίας και τους πολιτικούς τους εγκάθετους – εκτελεστές - του σχεδίου αποσταθεροποίησης. Εξελίχθηκαν σε πολιτική αλλά και προσωπική επίθεση, με αήθη μάλιστα τρόπο, κατά του πρωθυπουργού προσωπικά και της Κυβέρνησης. Οργανωμένη επίθεση αποσταθεροποίησης από το «ελίτ περιθώριο» της πολιτικής ζωής. Με όργανα τους αφελείς που δεν βλέπουν ότι, συμμετέχοντας, παίζουν το άνομο παιχνίδι άλλων.

Έσχατο ανάχωμα άμυνας πάλι οι πολίτες της μεσαίας τάξης που οφείλουν:

- Να είναι σε διαρκή εγρήγορση, επιφυλακή.

- Να σκεφτούν ψύχραιμα, λογικά, ανεξάρτητα. Να αξιολογήσουν την κατάσταση και τις επιπτώσεις της εκτροπής για τη χώρα και τη ζωή τους.

- Να αντιδράσουν, να πάρουν, ακόμα μια φορά, πάνω τους τη μάχη για και την άμυνα της κοινωνίας.

- Να αποτρέψουν τον ορατό κίνδυνο αποσταθεροποίησης. Να μην επιτρέψουν να τους εκμεταλλευτούν, να τους προσμετρήσουν στις δυνάμεις τους – πάλι - οι κακοποιοί, οι ορκισμένοι πολέμιοι των θεσμών, του μόνου φρένου στην ανεξέλεγκτη δύναμή τους, οι πάσης φύσεως, χρώματος και προέλευσης μπαχαλάκηδες. Να απομονώσουν τους εγκάθετους και τους πουλημένους στα συμφέροντα.

- Να σταθμίσουν και να αποφασίσουν νηφάλια τη διακινδύνευση από την συμμετοχή ή την αποχή τους από τις συγκεντρώσεις.

- Κυρίως όμως να επανεξετάσουν τον προσανατολισμό Και την κατεύθυνση της διαμαρτυρίας και του προβληματισμού τους, ακόμα και με τις απαντήσεις στις δημοσκοπήσεις, αποφεύγοντας την ενδυνάμωση πολιτικών δυνάμεων αφερέγγυων και επικίνδυνων για τον τόπο, την κοινωνία, τις δουλειές και τις οικογένειές τους.

- Να θυμηθεί, η μεσαία τάξη και να συγκρίνει – εχθρός του καλού είναι το καλύτερο - τα χρόνια της κρίσης με την πρόοδο και τη σταθερότητα. Όσα έγιναν, γίνονται και μπορούν να γίνουν με ομαλότητα και ήρεμο κλίμα. Με δύναμη, επιμονή και υπομονή.

Αγάντα μεσαία τάξη.

Ο Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)