Ενέσκυψε, κεραυνός εν αιθρία, ο θάνατος του πρώην βασιλιά

 Γιώργος  Δ. Ανδρέου

Τώρα που καταλάγιασε το συναίσθημα

Ως εάν δεν ήταν αρκετά όλα τα άλλα προβλήματα – οικονομική κρίση, πανδημία, μεταναστευτικό, Ελληνοτουρκική ένταση διαρκείας, συνεχιζόμενος πόλεμος στην Ευρώπη, παγκόσμια ενεργειακή κρίση, ακρίβεια και πληθωρισμός μετά από πολλά χρόνια. Μια ακόμα δοκιμασία για τη χώρα, την Κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Σε διαρκή εγρήγορση και ετοιμότητα.

Δύσκολες οι αποφάσεις που έπρεπε να πάρει και μάλιστα στον ελάχιστο χρόνο που απομένει μέχρι τις εθνικές εκλογές. Κίνδυνος να αναβιώσουν μνήμες του εθνικού διχασμού και του εμφυλίου. Δίλημμα με πολλαπλές διαστάσεις:

-τίνος καρδιά να χαλάσει ο ηγέτης της κεντροδεξιάς. Του εν πολλοίς απροσδιόριστου τμήματος του κομματικού του ακροατηρίου. των «βασιλοφρόνων» , αυτών που «τρέφουν αισθήματα», από συμπάθεια έως νοσταλγία, για το βασιλικό θεσμό ή των αντιβασιλικών του δημοκρατικού κέντρου που τον στηρίζουν δυνατά.

-Να περιορίσει τις εκδηλώσεις του κόσμου, την προβολή, την προσέλευση, αδιαφορώντας για τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και τον πολιτισμένο κόσμο.

-να προστατεύσει την κοινωνική ειρήνη από τις ασχήμιες των οπαδών της αριστερής αντιπολίτευσης που βρήκε ευκαιρία να ανοίξει ένα θέμα κλεισμένο αμετάκλητα εδώ και 50 χρόνια, ακόμα και από τον ίδιο τον εκλιπόντα (αναζητούν ευκαιρία οι κατευθυνόμενοι μπαχαλάκηδες να κατεβούν στους δρόμους, στη γνωστή επαναστατική γυμναστική, για να «προστατέψουν», θεομπαίχτες, το πολίτευμα που θα κινδύνευε από το νεκρό και όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στο στέμμα).

-Να ακούσει όσους τον προέτρεπαν - ανώνυμοι αλλά και κάποιοι επώνυμοι της παράταξής του, διάφοροι υποκριτές και «δήθεν» που εκμεταλλεύονται τη συγκυρία και κυρίως οι βαλτοί που χαίρονται στην αναμπουμπούλα - να κηδεύσει τον τέως μονάρχη με τιμές αρχηγού κράτους. Να θεωρήσει την κηδεία ευκαιρία να αναμετρηθεί μετωπικά με την αριστερά, να την βάλει στη θέση της, να δείξει πως δεν την φοβάται.

Επέλεξε τη μέση οδό, το μέτρο, το αληθές εθνικό συμφέρον, την κοινωνική ηρεμία, αυτά που, όσοι τον εμπιστεύθηκαν πριν 4 χρόνια και εξακολουθούν να τον εμπιστεύονται σθεναρά και επίμονα, θεωρούν ως το κύριο χαρακτηριστικό και προσόν του χαρακτήρα και της πολιτικής του.

Απέδωσε όπως όφειλε τις επιβαλλόμενες από την ευπρέπεια, τον πολιτισμό και τις διεθνείς σχέσεις τιμές στον εκλιπόντα, αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, μέρος όμως της σύγχρονης ιστορίας της χώρας. Δικαιώθηκε. Η δοκιμασία πέρασε ανώδυνα, κατά παραδοχή ακόμα και των πολιτικών του αντιπάλων.

Απέφυγε έξυπνα και αποτελεσματικά:

-τον διεθνή διασυρμό που θα είχε ως αποτέλεσμα η υποβάθμιση της κηδείας με τόσους πολλούς επώνυμους προσκεκλημένους, όπως τον «συμβούλευε» με περισσή υποκρισία η αριστερή αντιπολίτευση.

-την κοινωνική αναταραχή

που θα προκαλούσαν άκριτα οι αντιτιθέμενοι στη βασιλεία που ειρωνεύονταν τους απλούς ανθρώπους που περίμεναν στην ουρά να αποχαιρετίσουν το νεκρό, ευλαβικοί όμως προσκυνητές οι ίδιοι της μούμιας του Λένιν και του Δημητρώφ, ουρές ατέλειωτες στα μαυσωλεία του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτοί που κόπτονται για την αβασίλευτη κοινοβουλευτική δημοκρατία που «βασιλεύει» στη χώρα 50 χρόνια και πλέον, απρόσκοπτα και αδιατάρακτα. Την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία που έχουν ιδεολογικό και καταστατικό σκοπό να καταλύσουν.

Η μπάλα όμως τώρα έρχεται στους πολίτες, ειδικά σ’ αυτούς που κατηγορούν τον πρωθυπουργό για υποβαθμισμένη προβολή της κηδείας και φόβο της αριστεράς, που όπως λένε κυβερνάει τη χώρα.

Καλό είναι να αναλογιστούν πως ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός είναι αυτός που:

-νίκησε κατά κράτος την αριστερά, μετά από τέσσερα χρόνια καταστροφική διακυβέρνηση και την έχει εγκλωβίσει στα χαμηλότερα ποσοστά μεταπολεμικά.

-με ξεκάθαρες θέσεις, απόψεις και αλήθειες ανέδειξε τη συγκριτική υπεροχή της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας.

Δε νικιέται η αριστερά με την αντιπαράθεση και το κυνηγητό στο πεζοδρόμιο. Αυτό επιδιώκει γιατί, εκεί και έτσι, τρέφεται και δυναμώνει. Παίζει εντός έδρας.

Νικιέται με την ευμάρεια, τη μείωση της ανεργίας, τις δουλειές, τις επενδύσεις, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, τον εκσυγχρονισμό με την ψηφιοποίηση του κράτους, τη στήριξη των πολιτών, την ενίσχυση της άμυνας και της παρουσίας της χώρας στην περιοχή και τον κόσμο. Με την αναβάθμισή της σε προορισμό τουρισμού και επενδύσεων.

Έτσι νικιέται κάθε μέρα η αριστερά, δεξιέ ψηφοφόρε και όχι με φιέστες και παράτες, αφορμές για αντιπαράθεση, αναταραχή και κλεφτοπόλεμο.

Στο χέρι σου είναι να αναλογιστείς ρεαλιστικά και ψύχραιμα, τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός και οι εντυπώσεις, καταλάγιασε και εκτονώθηκε το συναίσθημα. Αν στις εκλογές που έρχονται, σε λίγους μήνες, θα εξακολουθήσεις να στηρίζεις την πρόοδο και την προκοπή του τόπου ή, στο βωμό (ή και με πρόφαση) έναν κατανοητό μεν αλλά δευτερεύοντα συναισθηματισμό, θα συμβάλεις στο πισωγύρισμα. Έχεις ξαναπέσει στη λούμπα, ψήφισες δεξιότερα υποτίθεται και προέκυψε Τσίπρας.

Δική σου η επιλογή. Το πρόβλημα όμως όλων και κυρίως της νέας γενιάς, των παιδιών μας, που ελπίζουν για πρώτη φορά.

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)