Το καλοκαιρινό μας κρεβάτι

Σκαλίζοντας τα συρτάρια της μνήμης δε σταματάς να ανασέρνεις τα παιδικά σου βιώματα. Ατέλειωτα, λες και σε στοιχειώνουν. Κι έχεις ένα λόγο παραπάνω, σαν βλέπεις πόσο άλλαξε η ζωή. Πόσο διαφορετικά ήταν εκείνα τα καλοκαίρια από τα σημερινά. «Καλοκαίρια που μόνο μικρά» δεν ήτανε. Κι είναι στιγμές που αισθάνεσαι αληθινά ευλογημένος που γεύτηκες τις χάρες και τις χαρές μιας απλής και ίσως πιο ανθρώπινης ζωής. Και που θα ήθελες να τις βιώσουν, έστω και για μια στιγμή, τα παιδιά και τα εγγόνια σου που άθελά τους πορεύονται σε έναν κόσμο ξέμακρο από την πηγή της ζωής, τη φύση.

Πώς να λησμονήσεις τον καλοκαιρινό ύπνο στη βεράντα του πατρικού, κάτω από την κληματαριά, σε ένα σιδεροκρέβατο με στρώμα μονάχα μια κουρελού. Από παιδί του Δημοτικού μέχρι να πάρεις το δρόμο σου. Να μετράς τα άπειρα σημαδάκια στον ουρανό και τις πυγολαμπίδες του αέρα να ζυγιάζουν το ταξίδι του φεγγαριού. Να σε νανουρίζουν τα τριζόνια, να σε χαϊδεύει το αεράκι της νύχτας. Να μοσχοβολά ο τόπος από το βασιλικό και τ΄ αγιόκλημα. 

Ήχοι και μυρουδές, ίσκιοι και ψίθυροι, αυτά τα απλά πράγματα είναι η μαγεία της καλοκαιρινής νύχτας που δεν θα τη γευτείς ποτέ κλειδαμπαρωμένος στην τσιμεντένια φυλακή σου. Αν δε νιώσεις στο πετσί σου το λιοπύρι της μέρας και τη δροσιά της νύχτας τότε δεν πέρασε από πάνω σου το καλοκαίρι, δε σε άγγιξε η ζωή.

Αλλά τώρα πώς να ξεπέσεις από την καλοπέραση και την κουτή σου αξιοπρέπεια εγκαταλείποντας το πουπουλένιο στρώμα του καταδικού σου δωματίου και να ξαπλώσεις κατάχαμα και να νιώσεις πως ζεις αληθινά, κάνοντας παρέα στα πλάσματα που απομείνανε στο φυσικό τρόπο ζωής τους, να τα αφουγκραίνεσαι και να πιάνεις κουβέντα μαζί τους.

Μπερδεμένος από του κόσμου τα καλά και τις πολλές έγνοιες, μπουχτισμένος κάποιες φορές από την ατονία και ανοστιά της σημερινής βαρετής ζωής, φιλοσοφείς τα λόγια του Κόντογλου: «Δυστυχισμένοι οι άνθρωποι που δεν τους λείπει τίποτα και δεν έχουνε την ελπίδα να λαχταρήσουν κάποιο πράγμα και καλότυχοι αληθινά όσοι δεν τα έχουνε όλα εύκολα και για τούτο γίνονται για δαύτους ολοένα νέα και δροσερά όλα τα πράγματα...».

Καλό (υπόλοιπο) καλοκαίρι!

Aπό 

Βασίλης Κανέλλος