Γιώργος Δ. Ανδρέου : Οι συνέπειες της ανυπαρξίας αξιόπιστης κεντροαριστερής πρότασης

Τα τελευταία χρόνια όπου, στον πολιτισμένο δημοκρατικό κόσμο, γίνονται εκλογές, παρατηρείται άνοδος των πολιτικών δυνάμεων του ακροδεξιού χώρου με παράλληλη καθίζηση των δυνάμεων των πάσης φύσεως αποχρώσεων της κεντροαριστεράς. Ιδιαίτερα στις χώρες του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ

Σε κάποιες – λίγες - περιπτώσεις επιλέγονται κεντροδεξιές φιλελεύθερες δυνάμεις. Οι σοσιαλδημοκράτες και οι λεγόμενοι δημοκρατικοί (ευρω)αριστεροί του αείμνηστου Μπερλιγκουέρ, ο δημοκρατικός αντίποδας της κομμουνιστικής ορθοδοξίας, είτε καταρρέουν σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά, είτε τείνουν να εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη. Η κομμουνιστική Ορθοδοξία με την εμμονή της στη δικτατορία του υπαρκτού σοσιαλισμού είναι καθηλωμένη σε μονοψήφιο ποσοστό, καταγράφοντας μια από τις μεγαλύτερες επιδόσεις στη χώρα μας, κατάλοιπο του κολλήματος στον εμφύλιο.

Οι ηγεσίες, για να δικαιολογήσουν την πτώση και την αδυναμία τους να πείσουν τους πολίτες, αναλίσκονται σε βαρύγδουπες, σχοινοτενείς πολιτικές αναλύσεις – συνηθισμένη πρακτική της αριστεράς - με μόνιμη επωδό, στο ίδιο μήκος κύματος με την κομμουνιστική ορθοδοξία - το «κεφάλαιο», την πλουτοκρατία, τα μονοπώλια, που στηρίζουν τους αντιπάλους τους, επειδή τάχα αυτοί τους αντιμάχονται. Ως εάν η πλειοψηφία των Ελλήνων εντάσσονται στο «κεφάλαιο».


Αρνούνται, ειδικά στη χώρα μας, να κατανοήσουν την πραγματικότητα, αρέσκονται να τρέφονται με μύθους και αυταπάτες. Να αποδεχθούν ότι :

Δεν πείθουν τους απλούς ανθρώπους που τους αγνοούν.

Το κεφάλαιο όχι μόνο δεν τους πολεμάει, αντίθετα βολεύεται αυτούς στην κυβέρνηση. Όποτε και όπου κυβέρνησαν διασφάλισαν στους κεφαλαιοκράτες μέγιστη προστασία και απρόσκοπτη απόλαυση των προνομίων και του πλούτου τους.


Είναι μέγα λάθος η ανενδοίαστη επιλογή του διχαστικού και τοξικού λόγου, δηλητηριάζει την κοινωνία.

Κολλημένοι σε ιδεολογικά νεφώματα, ζουν σε άλλη εποχή, δεν έχουν καταλάβει την πραγματική ζωή και την εξέλιξη, εκφράζονται με παρωχημένα, μονότονα, τυποποιημένα, ξύλινα και ανεδαφικά συνθήματα. Παρεμβάσεις και προτάσεις που μυρίζουν ναφθαλίνη.

Εν κατακλείδι όχι μόνο δεν είναι προοδευτικοί, όπως αυτοαποκαλούνται αυτάρεσκα, αντίθετα εμφανίζονται εξόχως οπισθοδρομικοί – να μην αλλάξει τίποτα από τα κακώς κείμενα - προσκολλημένοι σε πρότυπα και στερεότυπα που έχουν καταρρεύσει.



ΚλείσιμοΤο πρόβλημα εν τέλει είναι η ιδεολογία που σε συνδυασμό με τις ιστορικές αγκυλώσεις, δεν επιτρέπουν στην κεντροαριστερά να εκσυγχρονίσει τη σκέψη, το λόγο και τις επιλογές της, να προσαρμοσθεί στις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις, να προτάξει το μέλλον. Τα παραδείγματα άπειρα, από τη στάση τους στα νόμο για τα ξένα πανεπιστήμια μέχρι την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων κ.α. Σημαντική αρνητική παράμετρος ο μεταξύ τους ανταγωνισμός που τους έχει εγκλωβίσει στη διεκδίκηση του αντιδεξιού ακροατηρίου – με την παραδοσιακή έννοια της δεκαετίας του 60 – που όλο και συρρικνώνεται.

Εμμένουν σε άγονες γραμμές - κρατισμό, λαϊκισμό, πατριδικαπηλεία - μιλώντας το 2025 για :

- αναδιανομή πλούτου, αντί να προτάξουν την ανάπτυξη και την, μέσω αυτής, αύξηση της απασχόλησης και της παραγωγής πλούτου που θα διαχυθεί στην κοινωνία δημιουργώντας ευημερία.

- επέκταση του κράτους και διορισμούς στο δημόσιο.



- ικανοποίηση αιτημάτων όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών ομάδων με αγνόηση των επιπτώσεων στην οικονομία.

- άρνηση αξιολόγησης – εξίσωση προς τα κάτω - σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου.

- προστασία δήθεν δημοκρατικών δικαιωμάτων με ανοχή παραβατικών συμπεριφορών.

- με λεονταρισμούς, κορώνες, αδιαφορώντας για τη θέση, τις συμμαχίες και τα προβλήματα της χώρας στην περιοχή και τον κόσμο.

- κοινωνική ευαισθησία, ζητώντας, επιπόλαια, επιεική διαχείριση του μεταναστευτικού προβλήματος, χωρίς στοιχειώδη προβληματισμό για τις δυνατότητες και τις συνέπειες.

Αυτά και άλλα πολλά που απογοητεύουν τους πολίτες που θεωρούν αναξιόπιστη την κεντροαριστερή κυβερνητική πρόταση και στρέφονται σε ακροδεξιές λύσεις και αδιέξοδα.

Ειδικά εδώ, με πρόσφατη την εθνική περιπέτεια της «πρώτη φορά αριστερά» και την αδυναμία της κατακερματισμένης αριστερόστροφης αντιπολίτευσης και της ηγεσίας της να πείσει για τη σοβαρότητα, την επάρκεια και την προοπτική της, η ευθύνη της κεντροδεξιάς διακυβέρνησης είναι πολύ μεγαλύτερη. Η κυβερνητική αποτυχία της Νέας Δημοκρατίας, κύριε πρωθυπουργέ, μπορεί να οδηγήσει τους πολίτες σε δυσάρεστες έως και επικίνδυνες επιλογές.

Εξ ίσου όμως σοβαρή είναι και η ευθύνη των πολιτών που οφείλουν να «διαβάζουν» τις καταστάσεις και να επιλέγουν νηφάλια, με περίσκεψη και γιατί όχι συμφεροντολογικά. Τα πολύ πρόσφατα παραδείγματα στον Ευρωπαϊκό χώρο δείχνουν πως οι επιλογές συγκυβερνήσεων της κεντροδεξιάς με την ακροδεξιά ή της κεντροαριστεράς με τους ποικιλόχρωμους ασυνεννόητους αριστερούς είναι θνησιγενείς, αναποτελεσματικές και καταλήγουν σε ακυβερνησία και οπισθοδρόμηση.

protothema