Γράφει ο Γεώργιος Ανδρέου Λεόντιος.
ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΉ
Του Εκπολιτιστικού Συλλόγου της Αράχοβας
Τι Αράχοβα τι Επτάνησα
Φτάνουν οι μέρες που η φιλαρμονική του Εκπολιτιστικού Συλλόγου της Αράχοβας θα μας βάλει πραγματικά με τις μελωδίες της στο γιορταστικό πνεύματων Χριστουγέννων και του νέου έτους.
Πώς γίνεται όμως και υπάρχει μία φιλαρμονική στο μέσον της Ρούμελης που ανήκει σε σύλλογο;
Περιπτώσεις σαν κι αυτή συναντάμε μόνο στα Επτάνησα που έχουν μακριά παράδοση στις μπάντες και στις χορωδίες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 80 ήταν της μόδας να ιδρύονται σε κάθε μέρος της Ελλάδος εκπολιτιστικοί σύλλογοι. Κύριο μέλημά τους ήταν να οργανώνουν κάποια πολιτιστικά δρώμενα τοπικού χαρακτήρα και το καλοκαίρι να καλούν μεγάλους καλλιτέχνες και να οργανώνουν συναυλίες.
Έτσι και εμείς σε συνεννόηση με ορισμένους φίλους ιδρύσαμε τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο της Αράχοβας
Στο πρώτο συμβούλιο προσπαθήσαμε να δούμε εκτός των άλλων δραστηριοτήτων σε τι άλλο θα μπορούσαμε να είμαστε χρήσιμοι από το να οργανώνουμε εκδηλώσεις διασκέδασης. Διαπιστώσαμε ότι ο τόπος μας, όπως και κάθε άλλος τόπος, από τα παλαιότερα χρόνια διέθετε πολλούς λαϊκούς μουσικούς αυτό το φαινόμενο στις μέρες μας είχε αρχίσει να ατονεί.
Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι θα ήταν χρήσιμο να προσφέρουμε δωρεάν μουσική παιδεία στη νεολαία.
Για να πετύχουμε αυτόν το στόχο ήρθαμε σε συνεννόηση με τον εν Αθήναις Σύλλογο των Αραχοβητων που δέχθηκαν να μας δωρίσουν πνευστά όργανα προκειμένου να κάνουν πρακτική άσκηση όσοι νέοι θα παρακολουθούν τα μαθήματα μουσικής με απώτερο στόχο να κάνουμε μία φιλαρμονική.
Με την ανακοίνωση στο Δημοτικό σχολείο για δωρεάν μαθήματα μουσικής η προσέλευση ήταν μεγάλη.
Έτσι λοιπόν μπήκαμε στη διαδικασία να νοικιάσουμε χώρους που να μπορούν να υποδεχθούν τους μαθητές και να εξασφαλίσουμε αρχιμουσικό για τα μαθήματα μουσικής και στη συνέχεια την εκπαιδεύσει των μαθητών στα όργανα.
Χρειάστηκαν περίπου δύο χρόνια μέχρι να εμφανιστεί για πρώτη φορά στους δρόμους της Αράχοβας η φιλαρμονική.
Όπως καταλαβαίνετε χρειάστηκε να οργανωθούν πολλές εκδηλώσεις για να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα χρήματα για να πληρώνεται ο αρχιμουσικός τα ενοίκια και όλα τα άλλα έξοδα.
Έχουν περάσει από τότε περίπου 40 χρόνια και σε όλο αυτό το διάστημα πάρα πολλοί έχουν εισφέρει με την προσωπική τους εργασία ( αρχιμουσικοί και διοίκηση) στο να μάθουν μουσική πολλά παιδιά και να διατηρηθεί αυτό το φαινόμενο φιλαρμονική σε σύλλογο στη Ρούμελη.
Θα ήθελα ειλικρινά να τους ευχαριστήσω όλους από καρδιάς.
Θα μου επιτρέψετε τελειώνοντας να αναφερθώ στο στυλοβάτη της όλης προσπάθειας στα πρώτα δύσκολα χρόνια που με την άοκνες προσπάθειές του εξασφάλισε το οικονομικό μέρος για να στηθεί αυτό το εγχείρημα.
Πρόκειται για τον αείμνηστο Παναγιώτη Παναγάκο που εργαζόταν στο Μουσείο των Δελφών και που διατέλεσε για πολλά χρόνια ταμίας του συλλόγου.
Στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων αναδείχθηκαν πολλά ταλέντα που είτε ασχολήθηκαν επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με τη μουσική.
Με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να προσκαλέσω αυτούς που έχουν συγκεκριμένα ονόματα και ιστορίες από μουσικούς του τόπου μας να τα αναφέρουν σε αυτή τη σελίδα εδώ με σκοπό να μάθουν οι νεότεροι την ιστορία τους.
Σας ευχαριστώ όλους και σας εύχομαι από καρδιάς
Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ.