Οι εραστές της ηθικής παρακμής και η Ελλάδα της ελπίδας. Η απάντηση του Χρήστου Κωτούλα στους "προοδευτικούς" κάφρους βεβηλωτές του μνημείου του πατέρα του !!

του Ιωάννη Αθ. Μπαλτζώη* 

Πρόσφατα στην Κεφαλονιά έγινε μα βεβήλωση ενός μνημείου, προς τιμήν ενός ανθρώπου που θυσιάστηκε το 2009, στην εκτέλεση του καθήκοντος και της τιμής, ο οποίος έστω και τις τελευταίες στιγμές, προσπάθησε να μην ρίξει το πυροσβεστικό του αεροπλάνο σε σπίτια και ξενοδοχεία σε περιοχή της Κεφαλονιάς και το κατάφερε, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί μόνο αυτός. Για την ηρωική του αυτή πράξη ανεγέρθηκε στην περιοχή της πτώσης και του θανάτου του ένα λιτό μνημείο. Και όμως, υπάρχουν ανθρωποειδή μεταξύ μας, με προφανή μεγάλη έλλειψη εγκεφαλικής ουσίας και εμφορούμενοι με "προοδευτικές" τάχα μου αντιλήψεις και ιδέες, που εμφορούνται από δήθεν αντιμιλιταριστικές απόψεις, απλώς πρόσχημα και κάλυμμα της αρρωστημένης αντίληψης περί ζωής, ηθικών αξιών, πατρίδος , αγάπης και προσφοράς στον συνάνθρωπο και την κοινωνία γενικά, που κάνουν την (τάχα μου) επανάστασή των με βάρβαρη και αντικοινωνική στάση και συμπεριφορά. Διάβασα την απάντηση του γιού του ηρωικού πιλότου, του Χρήστου Κωτούλα και έμεινα έκπληκτος από την μεστότητα και αμεσότητα του λόγου του και την χωρίς εμπάθεια απάντησή του στους ¨προοδευτικούς" κάφρους, που τους τσακίζει ιδεολογικά, αν έχουν έστω και λίγη εγκεφαλική ουσία και καταλάβουν τι τους γράφει. Διαβάστε την απάντηση του γιού του πιλότου - ήρωα Κωτούλα και στο τέλος δείτε πως έγινε το τραγικό περιστατικό και ποιος ήταν ο Σμήναρχος Στέργιος Κωτούλας. 

O Χρήστος Στεργίου- Κωτούλας, ο γιος του πιλότου Στεργίου Κωτούλα, απάντησε ως προς την πράξη της βεβήλωσης του μνημείου του πατέρα του: 

"Η βεβήλωση όχι του μνημείου, αλλά η βεβήλωση της ιδέας του "αντιφασισμού" είναι αυτή που πρέπει να συγκλονίζει την κοινή γνώμη, όταν σύμβολα αλτρουισμού καταστρέφονται ανώνυμα 

(ανύπαρκτα) από τα θύματα φαλλικού ευνουχισμού, τους δράστες, που το πολιτικό σύστημα στο οποίο ανήκουν τους ωθεί σε τέτοιου είδους ψυχωτικές εκδηλώσεις. Ο αντιφασισμός όχι μόνο δεν εκφράζεται με τις πράξεις σας, αλλά ούτε καν ομοιάζει με αυτό που το σύστημά σας σας έχει διδάξει! Αυτή είναι η εκδήλωση του ανθρώπινού σας βιασμού από το "αντιφασιστικό" σας σύστημα, που σας έχει σκλαβώσει φασιστικά σε αυτό το σύνδρομο "Στοκχόλμης"...και όχι Κεφαλληνίας...

(Και φυσικά ανησυχώ ότι ούτε καν καταλαβαίνετε, οι δράστες, τί λέει η παράγραφος! Γιατί κάπου στην άγνοια έχει παραπέσει η ύπαρξή σας...)"

Πως έγινε το ατύχημα. Διαβάζουμε στο http://policenet.gr/ : 

27 Αυγούστου 2009, ένα τραγικό αεροπορικό δυστύχημα, με πτώση πυροσβεστικού αεροσκάφους τύπου PZL, συγκλονίζει την Ελλάδα! 

Ο Σμήναρχος Στέργιος Κωτούλας, 55 ετών και πατέρας δύο παιδιών, θα χάσει την ζωή του την ώρα που επιχειρεί για την κατάσβεση πυρκαγιάς στην περιοχή του Κατελειού. 

Το πολωνικής προέλευσης αεροσκάφος, με έτος κατασκευής και άφιξης στην Ελλάδα το 1983, είχε συμπληρώσει 4.733 ώρες πτήσεων. Ο Κωτούλας είχε συνολική εμπειρία 4.025 ώρες πτήσης σε μαχητικά, μεταγωγικά και ψεκαστικά αεροσκάφη, εκ των οποίων 524 ώρες στα αεροσκάφη PZL. Ζούσε τα τελευταία περίπου δέκα χρόνια στην Κεφαλλονιά, καθώς ήταν επικεφαλής του κλιμακίου των αεροσκαφών που εδρεύουν στο νησί και είναι σε ετοιμότητα να επέμβουν σε περίπτωση πυρκαγιών. Στις 12:45, τα αεροσκάφη εντόπισαν την φωτιά και κινήθηκαν προς αυτήν πετώντας χαμηλά. Όταν ο Σμήναρχος έφτασε σε απόσταση 20 έως 30 μέτρων από την φωτιά, το αεροσκάφος του χτύπησε σε καλώδια υψηλής τάσης, το αριστερό φτερό κόπηκε, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο και το PZL να καταπέσει σε αυλή ξενοδοχείου, δίπλα σε παραθεριστές που ευτυχώς δεν τραυματίστηκαν. Ο Ηρωικός Σμήναρχος, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα που είχε στην διάθεσή του προσπάθησε να μην ρίξει το PZL σε σπίτια ή ξενοδοχεία! Ο θάνατος του ηρωικού πιλότου επιβεβαιώθηκε λίγα λεπτά αργότερα από τους άντρες των σωστικών συνεργείων που περισυνέλεξαν το πτώμα του. Έπεσε λαβωμένος και τυλίχτηκε στις φλόγες. 

Οι συνάδελφοί του περιέγραφαν τον Στέργιο Κωτούλα ως έναν άνθρωπο σοβαρό, με έντονη αίσθηση του καθήκοντος, χαμογελαστό, χαμηλών τόνων και πρόθυμο να βοηθάει όποτε του το ζητούσαν. Διακρινόταν για το ήθος, τον επαγγελματισμό και το πάθος του για το αεροπλάνο. Έλεγε: «Όσο νερό φορτώνω, τόσο πρέπει να ρίξω στην φωτιά. Ούτε σταγόνα πίσω…».

Το μόνο που θα λέγαμε συμπληρώνοντας την εξαιρετική απάντηση του γυιου του Σμηνάρχου Κωτούλα είναι ότι 

όσο θα υπάρχουν ήρωες, που θα ξεχνούν τον εαυτό τους, που θα "σπαταλούν ασυλλόγιστα" την ζωή τους, για τα ιδανικά, για την πατρίδα και για τον συνάνθρωπο, τόσο θα μπορούμε να ελπίζουμε, τόσο θα πιστοποιείται, ότι η Ελλάδα, η πηγή της ψυχικής ευγένειας, της τιμής, του φωτός, της αλήθειας, της δόξας, του πολιτισμού θα ζει, δεν θα υποκύπτει σε τίποτα , κόντρα στους χαλεπούς καιρούς και την ηθική (και οικονομική) παρακμή που σήμερα βιώνουμε!! 

*Ο Ιωάννης Αθ. Μπαλτζώης είναι Αντγος (ε.α.).

http://www.analystsforchange.org/2016/08/blog-post_901.html?spref=fb