Η ιστορία του Κώστα Λιάκου από την Αράχωβα

 Ο παππούς μου.. 

Αναδημοσίευση από το προσωπικό προφίλ της Κατερίνας - Κωνσταντίνας Λιάκου 

Ο Κώστας Λιάκος ήταν  από την Αράχωβα ,γιος του Ηλία και της Παγώνας το γένος Σύρου (Σντρου)γεωργός και διατηρούσε καφενείο το "Κέντρο". Το 1943, κατά τη διάρκεια της Γερμανοϊταλικής Κατοχής προτιμούσε να ενημερώνεται από το BBC. Αυτό κινητοποίησε κάποιον άλλον Αραχωβιτη (ο πατέρας μου γνώριζε ποιος ήταν αλλά με το γιο του έκανε παρέα , θεωρώντας ότι δεν είχε ευθύνη)τον κατέδωσε στους Ιταλούς, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να μεταφερθεί στις φυλακές της Λάρισας. 

Εκεί βρίσκονταν κρατούμενοι, όχι για ποινικά αδικήματα, αλλά για πολιτικούς λόγους – δηλαδή επειδή ήταν αντιστασιακοί, ΕΑΜίτες, κομμουνιστές, ή ύποπτοι "αντεθνικής δράσης" (όπως έλεγαν τότε οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους). "Δεν έβρισκες άκρη "γιατί" όπως έλεγε ο πατέρας μου.

Οι φυλακές λειτούργησαν ως κέντρο συγκέντρωσης ομήρων, οι οποίοι χρησιμοποιούνταν σε αντίποινα για επιθέσεις ή σαμποτάζ του ΕΛΑΣ.

 Την νύχτα της 1ης προς 2ας Ιουνίου 1943, ομάδες του ΕΛΑΣ (της περιοχής Δομοκού) όπου προέβησαν στην ανατίναξη της σιδηροδρομικής σήραγγας της γραμμής Λιανοκλάδι–Λάρισα,  στο Κούρνοβο. 

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, το τρένο που επλήγη μετέφερε Ιταλούς στρατιώτες και πολεμικό υλικό. 

 Οι Ιταλοί, ως αντίποινα, αποφάσισαν να εκτελέσουν 106 κρατούμενους από τις φυλακές Λάρισας, ανάμεσά τους και ο Κώστας Λιάκος, ανεξάρτητα από το αν συμμετείχαν στο σαμποτάζ.

Στις 6 Ιουνίου 1943, οι 106 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σε στρατιωτικά καμιόνια στην περιοχή Νεζερός (σημερινός Άγιος Στέφανος Δομοκού) και εκτελέστηκαν κατά ομάδες των δέκα ,με δεμένα χέρια, υποχρεωτική γονάτιση και πυροβολισμούς — ορισμένες περιγραφές αναφέρουν ότι οι Ιταλοί ανέλαβαν τη διαδικασία με σκληρότητα.

Είχαμε  επισκευθεί τον τόπο και τυχαία βρίσκαμε έναν Ιερέα που ως παιδί τότε κρυμμένο παρακολούθησε την εκτέλεση και μας τα περιέγραψε.

Το γεγονός αποτελεί ένα από τα πιο συγκλονιστικά μαζικά αντίποινα των Ιταλών στην Ελλάδα κατά την Κατοχή.

Οι εκτελεσθέντες ονομάζονται οι «Άγιοι 106». Στον τόπο της εκτέλεσης υπάρχει μνημείο με τα ονόματά τους και επιτύμβιο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου.

«Όχι κραυγές και κλάματα

ιερή σιγή να φέξει

το χώρο ετούτο που έπεσαν

οι Άγιοι 106

γερόντοι και ανταρτόπουλα

παιδιά της Ρωμιοσύνης

κάθε όνομα κι ένα σπαθί

κ’ ένα άστρο αδελφοσύνης

ωσότου να ’ρθει η Λευτεριά

στάρι κι ανθό να σπείρει

και το θλιμμένο Κούρνοβο

να στήσει πανηγύρι

κ’ οι 106 αδούλωτοι για πάντα αναστημένοι

φρουροί του δίκιου να ορθώσουν

μέσα στην οικουμένη». 

 Ο Κώστας Λιάκος μνημονεύεται ως θύμα των αντιποίνων,  πλήρωσε με τη ζωή του ,έχασε τα νιάτα του και άφησε πίσω την χήρα Ευσταθία και τον γιο του Ηλία Λιάκο όρφανο στην ηλικία των 5 ετών.