Γιώργος Δ. Ανδρέου : Άλλο να μοιράζεις κι άλλο να παράγεις

 

Είναι μεγάλη και ουσιαστική η πολιτική διαφορά σήμερα ανάμεσα στην κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία και τους δύο μνηστήρες της κεντροαριστεράς

facebook sharing buttonwhatsapp sharing buttontwitter sharing buttonprint sharing buttonsharethis sharing button

09.06.2023, 11:29

7 ΣΧΟΛΙΑ

Η κεντροδεξιά έχει προγραμματικό στόχο τη δημιουργία εθνικού πλούτου με επενδύσεις, ανάπτυξη, εκσυγχρονισμό και ενεργοποίηση της παραγωγικής βάσης της χώρας.

Η κεντροαριστερά – και οι δύο κομματικοί φορείς που διεκδικούν την εκπροσώπησή της -- μιλάει για «δικαιότερη» διανομή του υπάρχοντος με «φορολόγηση των πλουσίων και παροχές στους φτωχούς».

Ο Κυριάκος, έχει πείσει τους πολίτες – ψηφοφόρους και με τη διακυβέρνηση και με τις προγραμματικές του θέσεις, πως αποβλέπει στην αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, με την προσέλκυση και διευκόλυνση επενδύσεων, το μοναδικό υγιή τρόπο παραγωγής εισοδημάτων, εθνικού πλούτου και και ευημερίας.

Οι επενδύσεις δημιουργούν ανάπτυξη, εισόδημα και εθνικό προϊόν που διαχέεται στην κοινωνία αυτόματα, πολλαπλώς:

-Αυξάνεται η απασχόληση που, εκτός από τη μείωση της ανεργίας και την κοινωνική αυτοπεποίθηση, αυξάνει τις αποδοχές και το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων και από εκεί την κατανάλωση, την παραγωγική και εμπορική δραστηριότητα, τα εισοδήματα στην παραγωγή και το εμπόριο, τις υπηρεσίες, παράγεται πλούτος και ευημερία.

-Αυξάνεται η οικονομική δραστηριότητα και η φορολογητέα ύλη, και από εκεί τα φορολογικά έσοδα του κράτους με υγιές χρήμα. Το κράτος μπορεί να αυξάνει τις δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές, τις κοινωνικές παροχές στους αδύναμους, βελτιώνει τις υπηρεσίες παιδείας, υγείας, πρόνοιας, υποστηρίζει την άμυνα της χώρας.

-Η αύξηση της απασχόλησης και των αποδοχών των εργαζομένων, αυξάνουν τις ασφαλιστικές εισφορές, δυναμώνει και εξυγιαίνεται το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, που θα μπορεί να βελτιώνει τις κοινωνικές παροχές και τις συντάξεις.

-Επιτρέπει την σταδιακή περαιτέρω μείωση της φορολογίας, που επιταχύνει την ανάπτυξη.

Αυτή είναι με απλά λόγια η σύγχρονη παγκόσμια αντίληψη λειτουργίας της οικονομίας και το μέλλον, λένε οι κεντροδεξιοί του Κυριάκου.

Η άλλη πλευρά, η κεντροαριστερά των Τσίπρα και Ανδρουλάκη, με δύο πλέον 

ανταγωνιζόμενους εκπροσώπους, ξέμεινε στις παραδοσιακές συνταγές. Πλειοδοσία σε λαϊκισμό. Αδυνατώντας, στις εκλογές του Μαΐου, να αποδείξουν πειστικά στους πολίτες, που και πως θα βρουν τα χρήματα για να κάνουν όσα τάζουν ανενδοίαστα, θυμήθηκαν την προσφιλή τους λαϊκίστικη λογική της φορολογίας «του κεφαλαίου και των πλουσίων», ποιος θα φορολογήσει περισσότερο για να τα δώσει στους φτωχούς, με υποσχέσεις παροχών και διορισμών. Την ίδια τακτική συνεχίζουν και εν όψει των επαναληπτικών εκλογών. Επιδίδονται σε διελκυστίνδα υποσχέσεων, ούτε λέξη για επενδύσεις και ανάπτυξη, με την πεποίθηση πως ο λαϊκισμός και η παροχολογία θα κρίνει την έκβαση της διαμάχης τους για τη δεύτερη θέση.

Εν τέλει οι πολίτες έχουν να επιλέξουν ανάμεσα :

-Στους μεν που υπόσχονται, επενδύσεις, ανάπτυξη, δουλειές, εκσυγχρονισμό του κράτους και μέσα από αυτά βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής των πολιτών, με υγιές χρήμα που θα παραχθεί από την οικονομία.

-Στους δε που υπόσχονται ανεξέλεγκτες και ακοστολόγητες κοινωνικές παροχές και ατεκμηρίωτες μειώσεις έμμεσων φόρων. Με έσοδα που θα προκύψουν, λένε, από την φορολόγηση των «πλούσιων», με αναδιανομή δηλαδή του υπάρχοντος πλούτου της χώρας. Αναχρονιστικές πρακτικές που έχουν εγκαταλειφθεί και από τους ομοϊδεάτες τους παγκοσμίως και το μόνο σίγουρο που πετυχαίνουν είναι να αποθαρρύνουν τους παγκόσμιους επενδυτές που έχουν επιλέξει τη χώρα μας. Κι όλα αυτά χωρίς να εξηγούν καν στους πολίτες ποιες θα είναι οι επιπτώσεις και η μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, από τις πρακτικές αυτές. Ούτε πόσα και ποια εισοδήματα θα φορολογήσουν και πόσα χρήματα θα εισπράξουν. Νεφελώματα.

Από τους δύο δρόμους αυτούς οι πολίτες, έχοντας νωπά παραδείγματα από την ορατή ήδη αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, επέλεξαν ξεκάθαρα και μεγαλόφωνα, το Μάιο, το δρόμο της υγιούς ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού.

Με πλειοψηφία μάλιστα τέτοια που να είναι απορίας άξιο με ποια λογική οι μονομάχοι της δεύτερης θέσης, επαναφέρουν στους ψηφοφόρους τις ίδιες προτάσεις που έχουν ήδη απορρίψει. Ειδικά στη μεσαία τάξη, που έχει πρόσφατες τις πληγές από την φορο-εισφορο-μπηχτική πολιτική της διακυβέρνησης Σύριζα. Αλλά και τους υπόλοιπους πολίτες που βίωσαν την κάμψη της οικονομικής δραστηριότητας που πάγωσε και μείωσε μισθούς, συντάξεις και εισοδήματα.

Απορίας άξιο, ειδικά για τους «εκσυγχρονιστές» υποτίθεται που παρέμειναν στο Πασόκ, και προσχώρησαν κι αυτοί άκριτα στην αναχρονιστική ρητορική αυτή που τόσα δεινά συσσώρευσε στη χώρα.

Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι τα επιτελεία τους θεωρούν πως οι υποσχέσεις «πιάνουν» στη συγκεκριμένη κατηγορία ψηφοφόρων που διεκδικούν οι μεν να επαναπατρίσουν, οι δε να διεκδικήσουν.

Υπάρχουν όμως και αυτοί που κερδίζουν τη ζωή τους δουλεύοντας, που αντιλαμβάνονται τον αναχρονισμό, το αδιέξοδο και ατελέσφορο των πρακτικών αυτών. Οι πολίτες αυτοί δεν έχουν κανένα λόγο, δεν έχει λογική, να σέρνονται πίσω από τους εξουσιολάγνους λαϊκιστές, συμπορευόμενοι με τους εύπιστους, τους περιθωριακούς και τους ανεπρόκοπους που τους ακολουθούν. Κάποτε πρέπει να απαγκιστρωθούν από τα ψυχολογικά απωθημένα του εμφυλίου και τους πατρογονικούς συναισθηματισμούς και να προσχωρήσουν σ΄ αυτό που επιτάσσει η λογική και το μέλλον των παιδιών τους.

*O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)