Εκσυγχρονισμός και Αντίδραση . Γράφει ο Γιώργος Δ. Ανδρέου

Κάποιοι, φαίνεται, έχουν βολευτεί αγκυροβολημένοι στα ασάλευτα νερά της λίμνης - της κοινωνίας και του κράτους. (Εκ)τρέφονται ψαρεύοντας αμέριμνα από τον εθνικό πλούτο, ανενόχλητοι από κυματισμούς και διακυμάνσεις

Αδιαφορώντας για τις συνθήκες προϊούσας σήψης. Ούτε λόγος για κυματισμό, αμφισβήτηση, αλλαγές, εκσυγχρονισμό. Απαγορευμένες έννοιες και λέξεις.

Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι, μόλις πάει κάτι να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά, σε κάθε απόπειρα να αλλάξει το περιβάλλον στην πολιτική, την οικονομία, την κοινωνία, να εκσυγχρονισθούν οι δομές και οι λειτουργίες της χώρας, να καθαρίσει ο βούρκος δηλαδή, εκδηλώνεται λυσσώδης η αντίδραση της (αν)ίερης συμμαχίας των υπερσυντηρητικών πολιτικών δυνάμεων, ένθεν κι εκείθεν – δεξιά κι αριστερά. Αυτών που έχουν καταβολευτεί και ευημερούν ανενόχλητοι στο τέλμα. Βουλευτές, συνδικαλιστές, αξιωματούχοι, φορείς, δομές, οργανώσεις, κόμματα, επιχειρήσεις. Συγκοινωνούντα και αλληλοτροφοδοτούμενα δοχεία.

Καιροφυλακτούν, συντονισμένοι, σε διαρκή επιφυλακή, θεματοφύλακες της εθνικής ακινησίας. Οσμίζονται τον κίνδυνο για τα κεκτημένα και αντιδρούν ενστικτωδώς στο παραμικρό ταρακούνημα, εφαρμόζοντας τον προκαθορισμένο και προφανώς συμφωνημένο κώδικα άμυνας, κατά του επιβολέα (εχθρού της βολής τους).

Πρώτα απειλές διανθισμένες με χτυπήματα για να είναι αληθοφανείς οι επιθετικές προθέσεις και το μήνυμα. Δεύτερο ευρύτερη αμφισβήτηση με συντονισμένη εκστρατεία κατασυκοφάντησης. Τρίτο προγραφή, προδοσία, καθαίρεση.

Τι κι αν:

-η χώρα αντιμετωπίζει κυκεώνα εσωτερικών και διεθνών προβλημάτων και επιθέσεις που απειλούν την εδαφική της ακεραιότητα, την υγεία, την οικονομία και το επίπεδο ζωής των πολιτών,

-Επιβάλλεται, όσο ποτέ άλλοτε, πολιτική και κοινωνική ομοψυχία και στιβαρή διαχείριση από σταθερή κυβέρνηση,

-αποτελεί εθνική επιταγή και αδήριτη ανάγκη ο εκσυγχρονισμός και η προσαρμογή στην σύγχρονη πραγματικότητα των δομών και της λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας. Για να προοδεύει και να διασφαλίζει όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στους πολίτες.

Οι βολεμένοι «το βιολί τους». Το μυαλό και η έγνοια τους τα συμφέροντα και ο μικρόκοσμός τους.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται πρώτα σαν φάρσα και μετά σαν τραγωδία δίδασκε ο Μάρξ, ο προφητάναξ της συντηρητικότερης μερίδας της κοινωνίας, της αυτοπροσδιοριζόμενης ως «προοδευτικής» αριστεράς.

Κάτι θυμίζει η σημερινή συγκυρία με τις δημόσιες παρεμβάσεις πολλών και διάφορων, ασήμαντων μέχρι και ιδιαίτερα επώνυμων. «Αναμάρτητων παρθένων» με βεβαρημένο παρελθόν, που τους έπιασε ο πόνος για τη δημοκρατία και τους θεσμούς.

Κάτι θυμίζουν οι ευθείες προτροπές προς τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος να καθαιρέσουν τον αρχηγό τους και να «ρίξουν» την Κυβέρνησή τους.

Θυμίζουν και παραπέμπουν, σαράντα χρόνια πίσω, το 1992-93. Είχε γίνει τότε μια ανάλογη προσπάθεια να γίνουν σοβαρές μεταρρυθμίσεις στο τεράστιο και αδηφάγο κράτος που συντηρεί το βούρκο με τα παράσιτα. Προσπάθεια εξυγίανσης.

Δεν επέτρεψαν όμως – τότε – «οι εθνικοί προμηθευτές» να ιδιωτικοποιηθεί, πρόβα τζενεράλε, μεγάλος εθνικός Οργανισμός, θα έχαναν την κότα με τα χρυσά αυγά των ψηφιακών που έρχονταν. Πρόθυμοι καλοθελητές πάντα υπήρχαν και υπάρχουν για τις βρώμικες δουλειές, είναι θέμα τιμής. Οι εγκέφαλοι - «ηθικοί αυτουργοί» - ποτέ δεν βγαίνουν μπροστά, βάζουν άλλους, αντί πινακίου φακής, να φωνασκούν για το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, να κόπτονται οδυρόμενοι θεομπαίχτες, για τα «ασημικά» της χώρας.

Μωροφιλόδοξους που ονειρεύονται τις καρέκλες, δημοσυντήρητους συνδικαλιστές, εθνικολαϊκιστές πολιτικάντηδες, ανεπάγγελτους παρατρεχάμενους της εξουσίας. Έχουν όλα γραφτεί. Ζει κι ο Στέφανος Μάνος ζωντανή μαρτυρία. Ήταν οι ίδιοι που λίγα χρόνια αργότερα ιδιωτικοποίησαν τον ίδιο Οργανισμό και όχι μόνο, και μάλιστα με συγκριτικά πολύ ευτελές τίμημα. Χωρίς βέβαια να ζημιωθεί σε τίποτα, αντίθετα επιταχύνθηκε η ανάπτυξη και βελτιώθηκαν οι υπηρεσίες του. Χάθηκαν όμως σχεδόν τριάντα χρόνια προόδου της χώρας.

Βλέπουμε σήμερα να κινητοποιείται ανάλογη αντίδραση από τους ίδιους ουσιαστικά κύκλους που ζουν για και από τη σχέση με την εξουσία. Προφανώς φταίει που :

-οι πολίτες επιμένουν να δείχνουν ικανοποιημένοι έχοντας, μετά από καιρό και για αρκετά χρόνια ακόμα, ηγεσία με εθνικό φρόνημα, ικανή, προοδευτική, με διεθνές κύρος και παρουσία και κυρίως με ξεκάθαρες απόψεις και θέσεις. Με λάθη ίσως και κάποιες λανθασμένες επιλογές, προσώπων κυρίως, που όμως δεν αναιρούν την συνολικότερη εικόνα, την εμφανή ποιότητα των επιλογών, τις μεταρρυθμίσεις, τον εκσυγχρονισμό και την σταθερή προσπάθεια αλλαγών, την εθνική κατεύθυνση προς τα εμπρός και προς τα πάνω.

-Έχει αρχίσει το ταρακούνημα του βάλτου και τα παράσιτα νοιώθουν να κινδυνεύουν από το οξυγόνο που άρχισε να διοχετεύεται στα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στον συνδικαλισμό, στην οικονομία, στην κοινωνία.

Απέχουμε όμως πολύ από το 1993 και οι πολίτες έχουν δει, έχουν πάθει και έχουν πληρώσει ακριβά τις λαθεμένες επιλογές, το Ζάππειο, τη Θεσσαλονίκη, την πάνω πλατεία, τα λεφτά που υπήρχαν και άλλα γραφικά στοιχεία που δυστυχώς κυβέρνησαν τη χώρα. Οσμίζονται οι πολίτες την ενορχηστρωμένη επίθεση και την προσπάθεια να ανακοπεί ο ορατός πλέον σε πολλά επίπεδα εκσυγχρονισμός των δομών της εξουσίας και του κράτους, των σχέσεων του χρήματος με την εξουσία και το κράτος.

Θα αντιδράσουν – αντιδρούν ήδη – στην λυσσώδη προσπάθεια των μετρίων, των «ολίγων», των βεβαρημένων, των βρικολάκων, των απόντων, των γελοίων, των αθεόφοβων, των «αναμάρτητων», που σπεύδουν πρώτοι να λιθοβολήσουν, να εμποδίσουν την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Δεν θα επιτρέψουν οι πολίτες την επανάληψη της ιστορίας, με μια νέα τραγωδία.

Το τραγικό είναι πως συμμετέχουν αυτόκλητοι και απρόκλητοι στο παιχνίδι της αντίδρασης, ταυτιζόμενοι ανιστόρητα με τους εφιάλτες, κάποιοι τετιμημένοι που όφειλαν να είναι συμμαχητές και υπεράνω στη συνείδηση της παράταξης. Κρίμα.

Μην δειλιάσεις να αναμετρηθείς κατά μέτωπο με την συντήρηση και το τέλμα, κύριε πρόεδρε της Κυβέρνησης, είναι μαζί σου η δύναμη της πλειοψηφίας, οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας που βλέπουν, αντιλαμβάνονται και επιμένουν σε σένα. Ζητάνε μόνο τη σταθερή προσήλωσή Σου στην πρόοδο και τη αναγνώριση και την διόρθωση των λαθεμένων επιλογών. Να κλείνουν έγκαιρα οι τρύπες που επιτρέπουν στο σύστημα να «μπάζει».

O Γιώργος Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)