Γιώργος Δ. Ανδρέου : Η ηγεσία να διαγράψει το «σύντροφοι» από το κομματικό λεξιλόγιο

Αναζητείται νέος ικανότερος αρχηγός – ηγέτης - από τους επιμένοντες στην παντιέρα του πράσινου ήλιου

Να κάμει πραγματικότητα τα όνειρά τους για πολιτική κυριαρχία, επανάκαμψη στην εξουσία - τα περασμένα μεγαλεία.

Να επαναπατρίσει τους οπαδούς που μετοίκησαν στο Σύριζα και τη Νέα Δημοκρατία, να κερδίσει τον Κυριάκο στις κάλπες.

Όνειρα θερινής νυκτός δηλαδή και μάλιστα υπό καύσωνα.

Μάλλον κάποιοι ζουν στο παρελθόν. Δεν έχουν καταλάβει, ίσως δεν θέλουν, όσα κυοφορούνται και γεννιούνται κάθε μέρα στη χώρα. Τις δομικές, σε βάθος, αλλαγές στη κοινωνική διαστρωμάτωση και τον πολιτικό προσανατολισμό.

Κλείσιμο

Στις ευρωεκλογές, όπως και στις εθνικές που προηγήθηκαν, οι πράσινοι στήριξαν την πολιτική τους παρουσία στο «ένδοξο» παρελθόν, το λαϊκισμό – υπήρξαν άλλωστε οι πρώτοι διδάξαντες – και την ξεθυμασμένη παλαιοπασοκική διχαστική συνθηματολογία. Εμφανής η εικόνα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, από την παρουσία των στελεχών στα ΜΜΕ. Εμφανέστερη όμως από την παρουσία του κ. Ανδρουλάκη που γύρισε το Πασόκ δεκαετίες πίσω, με συνθηματολογία από τα παλιά - οσμή ναφθαλίνης – να μιλάει για «δημοκρατική παράταξη», «προοδευτικές δυνάμεις», «δεξιά» και άλλα τέτοια που ακούγονται παράταιρα το 2024. Άσε που ξυπνάνε μνήμες και δημιουργούν συνειρμούς με Άκηδες, Μένιους, Γιάννους κλπ.

Δεν έχουν καταλάβει κάποιοι τα αυτονόητα. Από το παλαιό Πασόκ:

- Όσοι ένοιωθαν «αριστεροί» μετοίκησαν ανεπιστρεπτί, δημιουργώντας τον κυβερνητικό Σύριζα και παραμένουν εκεί παρ’ όλες τις τεκτονικές δονήσεις που συνταράσσουν το χώρο, ακόμα και υπό γραφική ηγεσία και τις δομικές μεταλλάξεις του.

- Οι φιλελεύθεροι κεντρώοι – αστοί της μεσαίας τάξης - που κακοποιήθηκαν από τις ιδεοληψίες της κυβερνώσας αριστεράς, επέλεξαν στρατόπεδο με πολιτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς όρους, μετακομίζοντας ανεπιστρεπτί στον κατ΄ εξοχήν πολιτικό φορέα της μεσαίας τάξης, την κεντροδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

- Παρέμειναν υπό τον πράσινο ήλιο οι πολιτικά ταλαντευόμενοι, ανάμεσα σε διχαστικές προκαταλήψεις, τα παραδοσιακά αντιμητσοτακικά ανακλαστικά κολλήματα και εμμονές της δεκαετίας του 80 - τους επιγόνους του Ανδρέα, την γκλαμουριά της εξουσίας, το μίσος για κάποιους «εκσυγχρονιστές». Ακόμα και σήμερα εκεί παραμένουν οι θέσεις και απόψεις κάποιων από τους υποψήφιους αρχηγούς (βασικό βέβαια πολιτικό προσόν όλων η «ικανότητά τους» να κερδίσουν τον Κυριάκο !!!).

Παρά ταύτα η εκλογή νέου αρχηγού στο Πασόκ μπορεί να αποβεί ευεργετικά καθοριστική για την πολιτική ζωή της χώρας.

Παρατηρώντας προσεκτικά την πολιτική γεωγραφία, όπως καταγράφηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές και απηχεί τις τάσεις του εκλογικού σώματος, σε συνδυασμό και με τις πολιτικές εξελίξεις στις δημοκρατικές χώρες του δυτικού κόσμου, εξάγονται χρήσιμα συμπεράσματα.

Το σημαντικότερο είναι η διαφαινόμενη «ακροδεξιά» στροφή των εκλογέων που καταγράφηκε και στη χώρα μας, σε συνδυασμό με το νοσηρό ενδιαφέρον κάποιων, από την κεντροδεξιά παράταξη, «διαχρονικά αυτόκλητων σωτήρων», που αναθάρρησαν, ονειρεύονται πολιτική επανάκαμψη και έδωσαν στίγμα παραδοσιακής «δεξιάς» παρουσίας.

Εξ ίσου ηχηρό μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις – παράδειγμα προς αποφυγή - το πολύ πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα της Γαλλίας που οδηγήθηκε σε «άρπα - κόλλα» αμυντικές πολιτικές συμμαχίες που ήδη οδηγούν σε, εξ ίσου δυσεπίλυτα , αδιέξοδα.

Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για τους οπαδούς του πράσινου ήλιου. Η εμμονή σε ηγεσία που θα μπορέσει να «ενώσει» την πάλαι ποτέ «δημοκρατική παράταξη» - και το Σύριζα - και θα κερδίσει τον Κυριάκο είναι καταφανώς ουτοπία, φενάκη, στόχος εκτός τόπου και χρόνου.

Είναι όμως εφικτός στόχος η επιλογή ηγεσίας με ξεκάθαρες εκσυγχρονιστικές απόψεις και θέσεις, ακομπλεξάριστη και απαλλαγμένη από αμαρτίες και προκαταλήψεις του παρελθόντος, με ενωτικό σύγχρονο πολιτικό λόγο και πρακτική. Ηγεσία ρεαλιστική που:

- δεν θα κινείται στη σφαίρα των ονείρων και των ονειρώξεων, θα αντιλαμβάνεται το πολιτικό τοπίο, θα ξέρει τι μπορεί να διεκδικήσει και ως που μπορεί να φτάσει.

- Θα αποκηρύξει το λαϊκισμό, την ανούσια παρελθοντολογία, τη διχαστική ρητορική.

- δεν θα εμμένει σε ξεπερασμένες πρακτικές και αρνήσεις, αδιάκριτα, κάθε εκσυγχρονιστικής προσπάθειας, παράδειγμα ο νόμος για τη λειτουργία στη χώρα παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων.

- Δεν θα έχει πρόβλημα, αν το απαιτήσουν οι συνθήκες και το επιβάλλουν οι πολίτες να συζητήσει και να συνεργαστεί σε ισότιμη και προγραμματική βάση, με κριτήριο τη λογική και το εθνικό συμφέρον, με τις λοιπές δυνάμεις του ευρύτερου κεντρώου δημοκρατικού χώρου, μη εξαιρουμένης και της νέας δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.

- για καλή αρχή καλό θα ήταν, μόλις εκλεγεί, να διαγράψει από το κομματικό λεξιλόγιο την αστεία πλέον προσφώνηση «σύντροφοι». Πολυφορέθηκε.

Γιώργος Δ. Ανδρέου είναι δικηγόρος (www.andreoulaw.gr)