Παίζοντας Pokemon Go

Αναδημοσίευση από https://greeksceptic.com/

Το παραδέχομαι, παίζω και εγώ PokemonGo.

Δεν θα περιγράψω το παιχνίδι μιας και άλλοι το έχουν κάνει πολύ καλύτερα από εμένα.

Είναι όμως διασκεδαστικό και πολύ καλοφτιαγμένο. Αυτό που με τράβηξε στο παιχνίδι δεν είναι τα Pokemon, με τα οποία ποτέ δεν ασχολήθηκα, αλλά η ένωση του πραγματικού με τον εικονικό κόσμο του παιχνιδιού.

Αλλά διαβάζω τις τελευταίες μέρες σε διάφορους τοίχους και σε διάφορα άρθρα βαριές κουβέντες για το παιχνίδι και τους παίκτες: τραγικό, ζόμπι, υπνωτισμένοι, χαμένοι, αιχμάλωτοι.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόσο δηλητήριο.

Για χρόνια τώρα οι γονείς λέμε στα παιδιά «άσε το ηλεκτρονικό παιχνίδι και βγες έξω να παίξεις», αλλά πολλά παιδιά δεν το έκαναν και παρέμεναν με το Xbox και το Playstation στο χέρι, στο σπίτι.

Ήρθε το Pokemon Go, και οι νέοι προκειμένου να παίξουν ΠΡΕΠΕΙ να βγουν από το σπίτι! Με άλλα λόγια ήρθε το παιχνίδι που θα βγάλει τα παιδιά από το σπίτι, όπως παρακαλάμε οι γονείς, και πάλι δεν μας αρέσει.

Μερικά από τα επιχειρήματα κατά του παιχνιδιού που ακούω είναι:

«Εγώ έπαιζα ποδόσφαιρο, όχι με το κινητό». Και εγώ το ίδιο. Είχαμε ακόμα όμως αλάνες και ανοικτούς χώρους, κάτι που πλέον δεν υπάρχει στις πόλεις που ζούμε.

«Περπατούν χωρίς σκοπό σαν ζόμπι» Τα παιδιά που παίζουν Pokemon Go περπατούν από 2 έως 10 χιλιόμετρα (όχι σε μια μέρα προφανώς) προκειμένου να εκκολάψουν ένα αυγό (μέρος του παιχνιδιού, μη ρωτάτε)! Πολλά παίρνουν το ποδήλατο και έτσι καλύπτουν απόσταση πιο γρήγορα. Αντί να χαιρόμαστε που θέλουν να βγαίνουν από το σπίτι ψάχνουμε για «σκοπό». Ο σκοπός είναι η διασκέδαση, απλό.

«Ναι αλλά δεν βλέπουν που πάνε». Αυτό δεν ισχύει γενικά αλλά σε κάποια σημεία του παιχνιδιού. Αλλά, ναι, είναι πρόβλημα να μη βλέπεις που πας. Λύνεται όμως εύκολα. Η δόνηση του κινητού δίνει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται ο παίκτης και δεν απαιτεί τα μάτια μας να είναι κολλημένα στην οθόνη.

«Όλος ο κόσμος παίζει ένα χαζό παιχνίδι» Αρχικά να πω πως αυτό το λέει μόνο κάποιος που δεν ξέρει τίποτα από gaming. Το Pokemon Go έκανε ένα μεγάλο μπαμ στο χώρο αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει ξεπεράσει σε αριθμό τους παίκτες άλλων παιχνιδιών όπως το Warcraft, Halo και άλλα γνωστά παιχνίδια. Άσε που το παραπάνω δεν είναι επιχείρημα κατά του παιχνιδιού αλλά μια αξιακή δήλωση βασισμένη σε υποκειμενικά κριτήρια.

«Τα παιδιά εθίζονται». Πόσα χρόνια το ακούω αυτό, για δεκάδες παιχνίδια… Κάθε νέο παιχνίδι ξεκινά δυνατά με πολλούς θαυμαστές και σύντομα, αν δεν εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο, χάνεται και δεν ξανακούγεται. Έτσι είναι και το Pokemon Go, μια μόδα. Αργά ή γρήγορα θα περάσει. Πόσοι από εσάς παίζετε ακόμα Tetris, PacMan ή Galaga;

Γενικά οι αντιδράσεις στο παιχνίδι είναι βασισμένες σε μια «ρομαντική» άποψη του τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά, σε μια εικόνα που έχουμε από τον εαυτό μας, χωρίς όμως να σκεφτόμαστε πως τα παιδιά μας δεν είναι σαν εμάς και ζουν σε έναν άλλο κόσμο από ότι ζήσαμε εμείς όταν ήμασταν στην ηλικία τους.

Αντί να χαιρόμαστε που το παιχνίδι τα ξεκόλλησε από τον καναπέ και τα έκανε πιο εξωστρεφή και κοινωνικά, μιας και πάνε βόλτες με φίλους για να βρουν Pokemon, προσπαθούμε να μειώσουμε το παιχνίδι αλλά και τα παιδιά μας τα ίδια, απλώς γιατί παίζουν κάτι το οποίο εμείς δεν καταλαβαίνουμε.

Αν δεν με πιστεύετε για τη κοινωνικότητα που ενθαρρύνει το παιχνίδι στα παιδιά, δείτε τι έγινε στο C.S. Mott Children’s Hospital στις ΗΠΑ όπου χρησιμοποιούν το παιχνίδι για να δώσουν κίνητρο στους μικρούς ασθενείς να βγουν από το δωμάτιο, ακόμα και με σωληνάκια που κρέμονται από πάνω τους, και να δουν τον υπόλοιπο κόσμο μαζί με άλλα παιδιά!

Όπως όλα, ΟΛΑ, τα πράγματα, έτσι και το Pokemon Go είναι καλό όταν παίζεται με μέτρο. Όπως όλα, ΟΛΑ, τα πράγματα, το παιχνίδι δεν είναι «καλό» ή «κακό», είναι ότι το κάνουμε. Η υπερβολή σε οτιδήποτε είναι πάντα κακό.

Η υπερβολή στο Pokemon Go είναι κακό. Το ίδιο κακό είναι και οι υπερβολικές αντιδράσεις μερικών.