Ο ΒΗΧΑΣ

Γράφει η Σωτηρία Δεβενέ-Πνευμονολόγος

Ο βήχας δεν είναι νόσος, αλλά ένα αντανακλαστικό που προστατεύει τον

πνεύμονα. Εκδηλώνεται με επαναλαμβανόμενη εισπνοή και βίαιη εκπνοή.

Μπορεί να γίνει επίμονος, ξηρός ή παραγωγικός (με παραγωγή πτυέλων) και

ιδιαίτερα ενοχλητικός. Σε μερικές περιπτώσεις είναι τόσο σοβαρός, ώστε να προκαλεί έμετο, ακράτεια μέχρι και συγκοπή.

Είναι ο συχνότερος λόγος επίσκεψης στον πνευμονολόγο.

Ο οξύς βήχας συχνά προκαλείται από ιογενή λοίμωξη και φεύγει μέσα σε 2 εβδομάδες,όπως το κοινό κρυολόγημα που εμφανίζεται με οξεία νόσο του

ανώτερου αναπνευστικού, καταρροή, πταρμό, ρινική συμφόρηση, οπισθορινική

έκκριση, πυρετό, βήχα. Άλλα αίτια οξέος βήχα, είναι ο κοκκύτης όπου ο βήχας

μπορεί να διαρκέσει 4-6 εβδομάδες και κατά τη διάρκεια του παροξυσμικού σταδίου μπορεί να οδηγήσει συχνα σε έμμετο, η πνευμονία, το πνευμονικό οίδημα, η πνευμονική εμβολή.

Ο χρόνιος βήχας ,είναι ο βήχας που διαρκεί περισσότερο από 8 εβδομάδες.

Τα αίτια του πολλά, όπως η ΧΑΠ (χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια),

το άσθμα, ο καρκίνος του πνεύμονα, η φυματίωση, οι βρογχιεκτασίες,

τα διάχυτα νοσήματα του πνεύμονα, οι λοιμώξεις, η κυστική ίνωση, η ρινίτιδα,

η καρδιακή ανεπάρκεια, η γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση, το σύνδρομο

οπισθορινικής έκκρισης και τέλος ο ιδιοπαθής βήχας.

Από το ιστορικό του ασθενούς, μπορούμε να αλιεύσουμε πληροφορίες που αφορούν πρόσφατη λοίμωξη αναπνευστικού, συνοδά συμπτώματα, καταστάσεις που προκαλούν την εμφάνιση και επιδείνωση του. Η φυσική εξέταση απαραίτητη.

Η διερεύνηση οργανώνεται με βάση τα κύρια αίτια του επίμονου βήχα.

Ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί ακτινογραφία θώρακος, σπιρομέτρηση προ και

μετά βρογχοδιαστολής, μέτρηση μέγιστης ροής, εξέταση βρογχικής πρόκλησης,

εξέταση παραρρινίων κόλπων, γαστρεντερολογική εκτίμηση, αξονική θώρακος,

βρογχοσκόπηση, καρδιολογική εξέταση.

Η θεραπεία του βήχα είναι είτε ειδική, είτε μη ειδική. Η ειδική κατευθύνεται στην αιτιολογία του βήχα, ενώ η μη ειδική στο σύπμτωμα. Αν γίνει σωστή αξιολόγηση του αιτίου του βήχα, η αντιμετώπιση του μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη εξάλειψη του σε ποσοστό 85-98%.